tag:blogger.com,1999:blog-34191997092458143162024-03-13T07:15:12.001-07:00AdoptiepraktijkAdoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.comBlogger27125tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-60474362184009616432016-09-02T02:41:00.002-07:002016-09-02T02:42:34.493-07:00Het wezenlijke is onzichtbaar voor het oog<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">Het wezenlijke is onzichtbaar voor het oog</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Zoals de kleine Prins veel geduld en tijd nam om de vos tam te maken, zo hebben hulpverleners veel geduld en tijd nodig om gezinnen met kinderen die gedesorganiseerde gehechtheid laten zien echt te helpen. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; margin-bottom: 11px;">
<span style="font-kerning: none;">Bruce Perry zei het zo mooi ‘ </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(1, 18, 121); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; margin-left: 4px;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><i>“One size fits all” approaches rarely meet the needs of the individual - more often they meet a need of the provider (or system)” </i></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Zo is het helaas vaak: we willen controleren wat niet te controleren valt, namelijk een proces. Door het proces ruimte te geven en aan te sluiten bij de kracht van gehechtheid en de kracht van herstel, kan er ook daadwerkelijk een verandering bewerkstelligd worden. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Dit is geen eenvoudig proces, het vraagt nabijheid van de therapeut en een groot scala aan therapeutische interventies die ingezet kunnen worden om het doel van een zo veilig mogelijke gehechtheidsrelatie te bereiken. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Mijn pleidooi is geen pleidooi voor een protocol of voor een behandelmethodiek die DE oplossing zou bieden, mijn pleidooi is dat voor een <b>Mix and Match </b>aanpak per kind, per gezin waarbij de werkzame elementen uit diverse bekende en minder bekende - maar altijd theoretisch goed onderbouwde - methoden in te zetten zijn. Dit betekent ook dat er <i> altijd </i> behandeling mogelijk is - dat er geen exclusiecriteria zijn! Onbehandelbare patiënten bestaan niet!</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Welke onderdelen zitten er <i>altijd </i> in de behandeling? Wat mij betreft is dat contact, dyadisch werken, traumabehandeling, psycho-educatie, zowel over gehechtheid als over affectieve neurowetenschappen - mogelijk vloeit er ook behandeling voor ouders zelf uit voort. Dat laatste is nodig om te voorkomen dat ouders in ‘blocked care’ terecht komen, dat ze niet meer kunnen genieten en zich niet meer goed voelen in hun rol als ouder.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Volhouden, geduld, eindeloos geduld zijn voorwaarde voor behandeling van onveilige gedesorganiseerde gehechtheid. Dat vraagt een beschikbare behandelaar want dit is een parallel proces. De behandelaar zet wat mij betreft altijd ouder-kind therapie in volgens de principes van Dyadic Developmental Psychotherapy. Voor traumaverwerking kan een combinatie gemaakt worden tussen EMDR en Sensorimotor Psychotherapy, Attachment Story Telling is een wezenlijk onderdeel van de therapie en oefeningen voor (zelf) regulatie al dan niet ondersteund met neuro of biofeedback horen er ook bij. Speelsheid en grenzen kunnen via Theraplay activiteiten een plek krijgen. Op deze manier krijgt geen enkel kind meer het predikaat ‘onbehandelbaar’ - resultaten zullen wisselen maar bij elk kind valt een stap vooruit te zetten. De ene keer groter dan de andere. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Aanvullende interventies kunnen nodig en zinvol zijn, denk aan videofeedback, sensorische integratie therapie, neurofeedback, therapeutisch paardrijden, dramatherapie, psychomotore therapie, sportieve activiteiten, yoga en mindfulness. Eigenlijk betekent het bovenstaande dat bij de behandeling van complexe gehechtheidsproblemen mijns inziens nooit kan worden volstaan met een standaard protocol, ook is definitief afsluiten zelden aan de orde. Langdurige behandeling op maat, met een ‘terugkeergarantie’ is voorwaarde om blijvende resultaat te kunnen bereiken. </span><span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">Want </span><i style="-webkit-text-stroke-width: initial;">‘people make the difference in others people’s lives, not programmes</i><span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">!”</span><span style="-webkit-text-stroke-width: initial;"> </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Het wezenlijke dat onzichtbaar is voor het directe oog is het contact en het vertrouwen waarop relaties gebouwd worden zodat het kind samen met zijn of haar ouders de wereld weer aan kan.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Immers, net zoals bij de kleine prins en de vos: de vos wil graag tam gemaakt worden. Elk kind, elke mens zoekt op een eigen manier naar relationele nabijheid. Het is aan ons als hulpverleners om iedereen de voor hem of haar passende handvatten daarbij aan te reiken. Het is aan beleidsmakers om hulpverleners daarin te vertrouwen en ruimte te geven, ook de financiële ruimte. Hulp op maat, theorie en evidence gestuurd. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">© Anneke JG Vinke - bovenstaande tekst is de 'elevator pitch' waarmee ik op 1 september 2016 mijn bijdrage aan het Congres Preventie en Behandeling van Gehechtheidsproblemen, georganiseerd door Bohn Stafleu en Van Loghum, mocht afsluiten.</span></div>
<!--EndFragment--><br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><br /></span></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana; font-size: 12px; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-3189529474342377942016-06-15T03:37:00.000-07:002016-06-15T03:37:29.856-07:00Balans opmaken <span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">De transitie jeugdzorg is anderhalf jaar oud. Politici kloppen zich op de borst: lokaal houdt men geld over, het lijkt allemaal redelijk goed te gaan en wauw wat hebben we met zijn allen een grote stap gezet. Over een nacht ijs gegaan en warempel, de gemeenten hebben het hem maar geflikt. Chapeau.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Is dat waar? Klopt deze berichtgeving? Het Chapeau in dezen is voor hondsloyale hulpverleners en voor instellingen die niet de handdoek in de ring gegooid hebben en zijn blijven werken. Hulpverleners die hun vak serieus nemen en mensen niet in de kou willen laten staan. Die de menselijke maat centraal stellen terwijl de overheid alleen maar op proces en kloppende spreadsheets focust..., want als we even onder de oppervlakte duiken dan zien we vele barsten in het ijs en menigeen is er al doorheen gezakt. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">We hadden moeten wachten tot het ijs sterk genoeg was om een zo'n mega operatie te dragen. De ijsmeesters - de professionals - waarschuwden maar de gemeenten stonden te trappelen om toch maar meteen dat ijs op te gaan. Het resultaat? Veel onvrede, wachtlijsten voor zorg, onduidelijkheid, en als klap op de vuurpijl dramatisch gedaald in de ranglijsten van kinderrechten (van een 2e naar een 13e plaats onder Tunesie en Slowakije nota bene <a href="http://www.kidsrightsindex.org/">http://www.kidsrightsindex.org</a></span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">).. de politiek kan 'trots' zijn op zichzelf! </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Eindeloos heeft het veld gewaarschuwd. Niemand zo doof als hij die niet wil horen... het moest en zou gebeuren en nu gaat het op veel plekken heel moeizaam... heel moeizaam. Zo moeizaam dat het zelfs internationaal zichtbaar is in ranglijsten. Beschamend. </span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Ik focus gewoon even op mijn kleine niche in de hulpverlening: gespecialiseerde hulp bij afstands, adoptie en pleegzorg gerelateerde vragen, vaak rond trauma en gehechtheid. Voorheen landelijk werkend, nu ook nog, maar dat is een crime geworden...er is nog niet zo veel veranderd sinds het begin van de transitie. Sterker nog, de meeste zelfstandigen krijgen te maken met eenzijdige tariefverlagingen door gemeenten: slikken of stikken. </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Tja de gemeente moet bezuinigen en daar wordt de zwakste schakel de dupe van. Wilt u een contract: dat kan: even tekenen bij het kruisje - niks onderhandelen. Eenheidsworst. Eenheidsprijs (wel elke regio een iets ander tarief). Boeteclausules, verantwoordingsrondes, cijfers aanleveren per kwartaal aan de regio, aan het CBS, en voor volwassenen aan SBG, aan DIS. Ik hoorde een ambtenaar mompelen dat zo de 'onderzoekslast' verlicht wordt bij de instanties en dat cijfers zo direct van de bron komen. Dat is prachtig maar daar offer ik mijn vrije tijd dus aan op, sterker nog: ben wettelijk verplicht dit aan te leveren zonder daar ook maar enige compensatie voor te krijgen. Onbehoorlijk vind ik dat. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Zou die ambtenaar dat ook doen? Al dat onbetaalde werk? Of de CBS medewerker? Of de Minister? Zouden zij hun werk blijven doen als er ineens 10% minder geld binnen zou komen en ze geacht werden per gewerkt uur een kwartier tot half uur gratis werk te leveren? </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Met de transitie zijn we er nog niet. Van alle kanten rolt het monster van de bureaucratie over de vrijgevestigde heen: we moeten een k</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">waliteitsstatuut maken, ROM systeem optuigen, een visitatie betalen, registraties verlengen, bijscholingen volgen (in eigen tijd: scholing betekent geen cliënten betekent geen inkomen). Dit alles in ruil voor een uurloon dat ten minste 10% onder het NZA tarief ligt en dat lager is dan dat wat de notaris rekent voor zijn secretaresse (zie eerdere blog uit mei 2015). Wel BTW vrij, dat nog net wel.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">De transitie levert torenhoge lastenverzwaring voor kleine praktijken: per gewerkt uur tot een half uur nabewerking inclusief allerlei extra administratieve handelingen via portals die maar half werken (VECOZO) of op sommige platforms nog helemaal niet werken (Mac). Tussentijdse cijfermatige rapportages die geen bal maar dan ook geen bal zeggen over inhoud en kwaliteit van hulpverlening. Ergo: voor uitvoerende gespecialiseerde, landelijk werkende eenpersoonspraktijken heb ik nog geen enkele 'lust' of verbetering kunnen ontdekken van de transitie. Sterker nog: de transitie lijkt erop gemaakt om de gemeentelijk vergoedde eenpersoonspraktijk volledig de nek om te draaien. Gelet op hoe het nu gaat, gaat dat vast lukken. Hoeveel mensen zouden al gestopt zijn?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Genoeg geklaagd. Misschien is het dan beter geworden voor de cliënt? Verschillende bronnen concluderen van niet: de kinderombudsman, Veilig Thuis, de Monitor Transitie Jeugd allen rapporteren wachttijden en misstanden. De enige conclusie kan zijn dat dit systeem niet werkt.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Natuurlijk komen er dan aanbevelingen voor verbetering maar of dat nog soelaas biedt? Als praktijken of instellingen gesloten zijn, is het aanbod weg. Daarmee leidt de transitie tot een verschraling van hulpverlening. De kinderen en gezinnen die hulp nodig hebben staan in de kou. De echte prijs daarvoor wordt pas over vele jaren betaald vrees ik.. .<a href="https://www.zorgwelzijn.nl/Jeugdzorg/Nieuws/2016/6/Link-tussen-jeugdzorg-en-bijstand-staat-vast/">https://www.zorgwelzijn.nl/Jeugdzorg/Nieuws/2016/6/Link-tussen-jeugdzorg-en-bijstand-staat-vast/</a> - als we niet goed zorgen voor onze jeugd, komt er nog meer persoonlijk leed en uiteindelijk helpen we de maatschappij om zeep. Lekker goedkoop nu maar de echte prijs zou wel eens veel hoger kunnen uitvallen dan wie dan ook kan vermoeden.. nee... de balans die ik opmaak van de transitie valt negatief uit. Zeer negatief. </span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<br />Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-8282734558601599782016-06-09T09:02:00.000-07:002016-06-09T09:02:14.637-07:00Op zoek naar 'the relevance of adoption"<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">In de eerste week van juni 2016 was de Europese adoptiewereld bijeen op Euradopt 2016. Dat wil zeggen: uit 14 landen waren 26 bij Euradopt aangesloten adoptieorganisaties aanwezig. Aan de vooravond van hun tweejaarlijkse vergadering was er een tweedaags congres getiteld </span><b style="-webkit-text-stroke-width: initial;">‘the relevance of adoption’. </b><span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">Het congres werd georganiseerd door de drie aan Euradopt verbonden adoptiebemiddelaars in Nederland en ADOC, kenniscentrum adoptie en pleegzorg. </span><span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">Twee dagen zijn we gezamenlijk, deelnemers en sprekers, op zoek geweest naar de relevantie van adoptie.</span><span style="-webkit-text-stroke-width: initial;"> </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Hoe relevant is adoptie nog? Is het achterhaald? Moet je wel adoptie willen? Als we interlandelijke adoptie willen, hoe wordt er dan samengewerkt? Al deze zaken kwamen aan bod. Zowel zendende als ontvangende landen konden iets laten zien van hun adoptiepraktijk. Belangrijk gegeven is dat er nog heel veel kinderen onterecht als ‘wees’ bestempeld worden en de belangrijkste jaren van hun leven doorbrengen in kindertehuizen. Onderzoeksgegevens lieten overtuigend zien hoe slecht dit is voor kinderen. Tehuisopvoeding borgt dan wel dat je in je eigen land blijft maar de prijs die betaald wordt is er een van forse groei-en ontwikkelingsachterstanden. Gezinsopvoeding helpt kinderen zich te ontwikkelen. Dat geldt voor opgroeien in (familie of netwerk) pleeggezinnen als in adoptiegezinnen. Iedereen is het er over eens dat interlandelijke adoptie de <i>laatste</i> optie is - maar ook een optie die niet eindeloos moet worden uitgesteld. Ontwikkeling wacht niet en kinderen kansen bieden om gemiste ervaringen in te halen, moet met gepaste spoed gebeuren. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Anno 2016 is het in Nederland zo dat 85% van de kinderen die geadopteerd worden een medische special need heeft - variërend van een operabele aandoening tot een blijvende (invaliderende) conditie. Dat vraagt extra zorg - de groep is klein, dus het pleidooi moet zijn om specialistische zorg te centraliseren.. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">Onderzoek liet verder zien dat adoptie meer permanentie en daardoor betere stabiliteit biedt dan pleegzorg. De cijfers van afgebroken plaatsingen liegen er niet om: tot 45% van de beoogd langdurige pleegzorgplaatsingen breekt voortijdig af. - deze cijfers zijn consistent en gelden helaas in meerdere Europese landen. De afbreukratio voor adoptie ligt vele malen lager, rond de 5% zo bleek uit Engels onderzoek. Als we daarbij de </span><i style="-webkit-text-stroke-width: initial;">groepsgegevens </i><span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">nemen van ruim 1200 volwassen geadopteerden die in een korte survey aangaven dat zij </span><i style="-webkit-text-stroke-width: initial;">overwegend</i><span style="-webkit-text-stroke-width: initial;"> tevreden zijn met hun adoptie, kan de conclusie niet uitblijven dat adoptie de meest succesvolle kinderbeschermingsmaatregel is die we kennen. De evidence base laat daar geen enkele twijfel over bestaan.</span><span style="-webkit-text-stroke-width: initial;"> </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Maar... is dit op individueel niveau ook zo? Nou dat ligt wat ingewikkelder: discussies met zaal en een ervaringsdeskundig panel, maakten duidelijk dat de een zich wel maar de ander zich niet herkende in de onderzoeksresultaten. Ingewikkeld aan de discussie, die we al ruim dertig jaar voeren, is dat het honoreren van individuele ervaringen (de practice base) nooit helemaal kan passen bij gegevens die je vindt voor een <i>groep</i> geadopteerden (de evidence base) .</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Wat mij betreft is het een niet meer waard dan het ander, maar is er een dialoog nodig om ervoor te zorgen dat de praktijk van beide kan profiteren en er ruimte is voor het gehele palet aan ervaringen, pijnpunten en goede ervaringen, die je tegenkomt in individuele adoptietrajecten. </span><span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">De zoektocht is wel hoe dat vorm te geven. Voorwaarde daarvoor is wat mij betreft ruimte bieden aan verschillende meningen, ervaringen, opvattingen, - zonder dat er gepolariseerd wordt. Polariseren en de ander afdoen als irrelevant is makkelijk en maakt een discussie pittig maar helpt het veld niet verder. Stellen dat hulpverlening alleen helpt als de hulpverlener ook geadopteerd is of boos worden omdat een onderzoeker ook persoonlijk betrokken is bij adoptie, is mij te kort door de bocht. Dan doen we de complexiteit van afstand en adoptie onrecht.. Elkaar echt ontmoeten en horen wat de ander te zeggen heeft is veel moeilijker maar noodzakelijk willen we adoptie echt relevant maken voor elk kind dat er mee te maken krijgt, voor de ouders en gezinsleden die adoptie een plek geven in hun leven. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Wat zijn de zaken die ik meeneem voor de praktijk, voor onderzoek, voor de discussie? Allereerst zou ik nu eindelijk wel eens de Value Base naar boven willen halen. Het ethisch-filosofisch debat is nodig. Thema’s als de ongelijke machtsverdeling tussen arm en rijk, tussen westen en de rest van de wereld, tussen ervaringsdeskundigen, beleidsmakers en onderzoekers, culturele diversiteit, geldelijk gewin of het not for profit werken en dergelijke kunnen niet meer vermeden worden. Wellicht dat hier over 2 jaar bij de volgende Euradopt conferentie in Rome aandacht voor kan zijn.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal; min-height: 13px;">
<span style="font-kerning: none;"></span><br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Op zoek naar de relevantie betekent dat we de vraag waarom we <i>vanuit het perspectief van het kind </i>adoptie wel of niet moeten willen moeten bespreken. Onder welke ethische en morele condities vinden we als landen die adopteren adoptie aanvaardbaar? </span><span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">Als we weten dat ca. 45% van de pleegzorgplaatsingen voortijdig afbreekt - moeten we dan niet heel snel binnenlandse adoptie - met nodige zorgvuldigheid omkleed - gaan opzetten? Wat doen we in arme donorlanden, kiezen we voor projecthulp of adoptie? Kunnen we kinderen met medische special needs ook helpen in hun eigen land zonder dat zij gestigmatiseerd worden en geen kansen hebben? Welke culturele verschillen zien we daarbij over het hoofd? Investeren we in binnenlandse ontwikkelingen of blijven wij kinderen weghalen uit deze landen? Wat hebben moeders nodig om hun kind niet af te hoeven staan? Wat hebben de ‘donorlanden’ nodig van het westen om de kinderen binnen het land een goed thuis te kunnen bieden? Wat kiezen we en vooral waarom kiezen we dat? Wat rechtvaardigt onze Europese keuze? Welk onderzoek is nodig om blinde vlekken te voorkomen? Welk beleid kan adoptie zo veel mogelijk voorkomen maar voor die kinderen waar geen andere weg voor is, faciliteren? </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">De overheid heeft hierin een cruciale rol: hoe faciliteert zij adoptie? Welke kwaliteitseisen stelt elk land aan de bemiddelende organisaties? Hoe kan het dat sommigen wel en anderen niet lid zijn van Euradopt? Geldt dat dan niet als een internationale Europese standaard? Daar ligt een taak voor Veiligheid en Justitie. De herziening van de adoptieweg (Wobka) ligt al sinds 2004 op </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">de stapel....</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">Dan hebben we nog de nazorg... geregeld op lokaal niveau volgens een volkomen ondermaatse handreiking adoptienazorg gefaciliteerd en dat terwijl op dit moment 85% van de binnenkomende kinderen special needs heeft? Dat vraagt om een gespecialiseerde, gecentraliseerde adoptiezorg die niet ophoudt bij de leeftijd van 18, maar door kan gaan tot in de volwassenheid. Adoptie stopt immers ook nooit. Het is er. Als er specifieke adoptiegerelateerde vragen zijn, is het dus belangrijk bij specialisten terecht te kunnen of je nu 2, 20, 40, 60 of 80 bent! Daar ligt een taak voor VWS! </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">Afstand en adoptie zijn onderwerpen die iedereen ‘interessant’ vindt. Dat geadopteerden <i>als groep</i> daar een goede weg in hebben kunnen vinden, vind ik oprecht goed en belangrijk nieuws. Nieuws dat inderdaad beleid mee vorm mag gaan geven wat mij betreft. Maar niet zomaar, want er is een groep geadopteerden die intensieve hulp nodig heeft, een groep die worstelt met allerlei aspecten van hun adoptie. Het is een (kleine) minderheid volgens de onderzoeken, maar hun behoeften verdienen ook aandacht en als zij willen specialistische zorg! </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">De zoektocht naar de relevantie van adoptie moge positief beantwoord zijn, de kanttekening dat onderzoek de prijs die op individueel niveau betaald is voor de tevredenheid <b>nooit </b>kan blootleggen blijft op zijn plaats. Dat is wel de prijs die ik van dichtbij meemaak in mijn klinische praktijk. Immers: </span><i style="-webkit-text-stroke-width: initial;">"While most adoptions work well, no adoption is simple.” </i><span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">Hoe gaan we daar dan mee verder als praktijk, in onderzoek en in beleid? Daar is het laatste woord nog lang niet over gezegd . Dat vraagt allereerst een helder standpunt van de overheid EN het bundelen van krachten, van iedereen die bij adoptie en afstand in Nederland betrokken is. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;">© Anneke JG Vinke 9 juni 2016</span></div>
Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-30955950865324255282016-06-07T03:06:00.002-07:002016-06-07T11:50:21.676-07:00Terug bij af? Of toch niet? <div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); line-height: 32px; margin-bottom: 32px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Terug bij af.. de opmerking blijft hangen. Het adoptieveld is terug bij af, zo concluderen sommige volwassen geadopteerden. Terug bij af, of toch niet? </span></div>
<div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); line-height: 32px; margin-bottom: 32px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Het lijkt er zo op het eerste oog wel op: de ministeries blijven onderzoeken doen naar de best mogelijke inrichting van de adoptieketen en hebben in het afgelopen decennium geen enkele knoop doorgehakt. De onderzoekers blijven onderzoeken doen naar geadopteerden - onderzoek naar afstands- en adoptie-ouderschap is schaarser. Volwassen geadopteerden voelen zich deels prima gehoord en deels volkomen verguisd. Soms bekruipt me het gevoel dat we in een soort eindeloze 'loop' zitten: herhaling van zetten, telkens weer. </span></div>
<div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); line-height: 32px; margin-bottom: 32px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Vorige week, 1 en 2 juni 2016 , was er Euradopt 2016, een conferentie met ongeveer 250 deelnemers uit alle windstreken en adoptie-landen. De conferentie was een prelude op de tweejaarlijkse vergadering van bij Euradopt aangesloten adoptie-bemiddelingsorganisaties in Europa. Bewust zeg ik bij Euradopt aangesloten want niet alle organisaties zijn lid. In Nederland zijn drie van de vijf vergunninghouders (adoptiebemiddelaars) lid van Euradopt. </span></div>
<div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); line-height: 32px; margin-bottom: 32px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Het veld van afstand en adoptie kenmerkt zich door verdeeldheid. Dat vind ik een grote paradox aangezien afstand en adoptie <em>an sich </em>ook onlosmakelijke verbondenheid in zich bergen. Al ruim 25 jaar puzzelt me deze paradox: het verbonden zijn, maar niet verbonden kunnen/willen zijn ? Wat maakt de verbinding zo moeilijk? Wat maakt dat discussies scherp en polariserend blijven? Als munitie in de discussie wordt door eenieder onderzoek ingezet of worden juist persoonlijke ervaringen en wantoestanden naar voren geschoven. Aan munitie geen gebrek overigens, want adoptie staat altijd volop in de belangstelling. Velen verheffen in de discussie de eigen argumenten tot absolute - voor de hele groep geldende - waarheden daarmee de ander verwijtend niet te luisteren of geen ruimte te geven. Emotionele taferelen zijn vaak het gevolg en polarisatie is dikwijls de uitkomst. Dat zorgt eerder voor minder begrip dan voor meer begrip. Luisteren kan daarmee verworden tot '<em>jij moet doen wat ik vind of zeg</em>' - daarmee is volgens mij het veld niet gediend en stopt het gesprek. Bovendien raken er mensen beschadigd door de scherpte van het debat, wat verbinden nog moeilijker maakt. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?</span></div>
<div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); line-height: 32px; margin-bottom: 32px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Het is niet eenvoudig om echt naar elkaar te luisteren zonder het perspectief/de ervaring van de ander te beoordelen. Het is niet eenvoudig om respectvol te blijven naar ieders individuele ervaringen of de ogen en oren open te houden wanneer misstanden worden aangekaart. Het is niet eenvoudig om te durven kijken naar resultaten uit onderzoek wanneer je persoonlijke ervaringen anders zijn. Het is niet eenvoudig om je niet triomfantelijk te voelen wanneer het onderzoek jouw ervaringen helemaal bevestigt. Het is niet eenvoudig voor beleidsmakers om nu eens eindelijk kleur te bekennen. Het is niet eenvoudig om als Nederlandse overheid te kiezen wat je met adoptie beoogt (getuige ook het gedogen van vondelingenluikjes...). Nee, afstand en adoptie zijn niet eenvoudig. Het veld verbonden houden en op beleidsniveau zuiver zijn, een kader scheppen zodat ieders behoeften evenwichtig worden vervuld en de meest kwetsbare (het kind) optimaal wordt beschermd, is zo mogelijk nog moeilijker. Niet onmogelijk! Het duurt alleen wel erg lang voor we daar aankomen. </span></div>
<div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); line-height: 32px; margin-bottom: 32px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Als we in het adoptieveld niet bereid zijn elkaar met open vizier te ontmoeten, blijft het moeizaam vrees ik... . Thema's als macht, cultuur, kleur, geld - het speelt allemaal mee 'onder de waterlijn". Thema's die we niet noemen die er wel zijn, verdienen ruimte. <em>The elephant in the room </em>zegt de Engelsman dan. <em>Name the Elephant!</em> Misschien is die olifant in de kamer wel een verschillend <em>doel </em>met adoptie? Andere waarden, andere ideeën over wat goed is of niet goed voor betrokkenen. Kinderbescherming of gezinsvorming? Kinderbescherming via gezinsvorming? Kinderhandel? Gedwongen afstand? Kinderen zoeken voor ouders of gezinnen zoeken voor kinderen? Als we er niet over praten, met open vizier, zal er niets veranderen vrees ik en ja, dan gaan we telkens terug naar 'af'.</span></div>
<div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); line-height: 32px; margin-bottom: 32px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Laten we de uitdaging aanpakken - juist naar aanleiding van Euradopt 2016! Laten we als veld, ervaringsdeskundigen EN beleidsmakers EN onderzoekers EN clinici de koppen bij elkaar steken en een nieuwe ronde inluiden. Nee, we zijn wat mij betreft niet terug bij af - we hebben immers al heel wat kilometers (en jaren) in de benen door de rondjes in het verleden, die ervaring kunnen we (moeten we!) meenemen. </span></div>
<div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); line-height: 32px; margin-bottom: 32px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Ik roep het <em>hele afstands en adoptieveld op </em>om mee te lopen. Een nieuwe ronde. Een ronde waar we niet elkaar voorbij willen lopen, in willen halen of willen winnen, maar een ronde waarin we <b>samen</b> op lopen. Gezamenlijk, vanuit het principe <em>agree to disagree</em>. Waar staan we nou voor als we de thema's afstand en adoptie belichten? Kinderbescherming?</span></div>
<div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); line-height: 32px; margin-bottom: 32px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Echt daadwerkelijk de praktijk van afstand en adoptie verbeteren kan alleen als we elkaar blijven ontmoeten, niet alleen op congressen of in welles-nietes discussies, maar structureel, zoals we een aantal jaren geleden deden met (besloten) adoptie-dialogen. Als we blijven lopen dus. Welke organisatie durft dit te faciliteren? Wie durft het startschot te geven? Maar vooral ook ... wie loopt er mee? </span></div>
<div style="color: rgba(0, 0, 0, 0.701961); line-height: 32px; margin-bottom: 32px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">© Anneke Vinke 7 juni 2016 </span></div>
<div>
<br /></div>
Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-73207079065246020462016-04-30T07:00:00.001-07:002016-04-30T10:29:20.367-07:00Maak middelen vrij voor inhoudelijke uitvoering van de voogdij! <span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Deze week kopte de krant '<i> Meer kinderen staan onder voogdij'</i> - eind 2015 blijkt het aantal jeugdigen dat onder een voogdij maatregel valt meer dan 9000 bedraagt. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Negenduizend kinderen die niets meer van hun ouders te verwachten hebben. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Negenduizend kinderen waarvoor de Staat de volledige verantwoordelijkheid draagt. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Dat zijn er veel. Diezelfde week werd er veel aandacht besteed aan het vrijmaken van extra gelden voor voorschoolse opvang van jonge kinderen. Ik heb nog nooit iets gelezen over vrijmaken van gelden voor onze vergeten voogdijkinderen. Eigenlijk steekt me dat. Vandaar deze blog. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Voogdijkinderen, hoe zit dat dan? Waar wonen ze? Een deel woont in een pleeggezin of gezinshuis een ander deel woont in een jeugdzorginstelling, op een leefgroep. In 2014 woonde 29% van de voogdijkinderen in een pleeggezin, van een totaal van ruim 18.000 kinderen in pleegzorg</span> (bron: factsheet pleegzorg 2014), dat zijn er ruim 5200. De cijfers van 2015 zijn nog niet bekend. Laten we aannemen dat er niet alleen groei is van het aantal kinderen onder voogdij, maar dat er ook in 2015 meer kinderen in pleeggezinnen wonen. Pleegzorg groeit, voogdij neemt toe. Laten we aannemen dat er 20.000 kinderen in pleegggezinnen wonen in 2015, dat circa eenderde onder voogdij staat dan zijn dat ruim 6500 kinderen. Dit is een<i> 'educated gues</i>s' - een schatting. Dan is het geschatte aantal kinderen dat <i>niet </i>in een gezin woont maar wel een voogd heeft 2500 Dat is veel. 2500 kinderen die niet in een gezin opgroeien. Geen exclusieve gehechtheidsrelatie aangaan. Vijfentwintighonderd kinderen voor wie de belangrijkste persoon die zeggenschap heeft de voogd is. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Alle 9000 voogdijkinderen hebben ernstige dingen hebben meegemaakt. Immers, een voogdijmaatregel wordt alleen van kracht als ouders echt niet meer voor hun kind kunnen zorgen. Dan spelen zaken als ziekte, overmacht, verslaving, armoede, overlijden en dergelijke een rol. Kinderen die in elk geval allemaal met verlies en verdriet te maken hebben gehad. Juist deze kinderen verdienen veel aandacht van de overheid en de groep die het ondanks de voogdij zonder gezin moet stellen des te meer. Krijgen ze die ook? </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;"><br /></span>
</span><br />
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Meetstal niet. De uitvoering van voogdij is </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">armoedig. De voogd heeft veelal een groot hart, veel betrokkenheid maar ook een forse caseload, weinig tijd en nog minder middelen. Hij of zij behartigt de belangen van meerdere voogdijkinderen (en meestal ook nog van een groot aantal kinderen dat onder toezicht staat, waar gezag met ouders gedeeld wordt). </span></span><br /><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Met een beetje geluk komt de voogd er eens per zes weken tot twee maanden eraan toe elk voogdijkind ook even te zien en te spreken. Dat gebeurt via een bezoekje aan het pleeggezin of aan de leefgroep. Het papierwerk dat de voogdij met zich meebrengt maakt dat de voogd weinig (en soms helemaal geen) tijd heeft om echt iets persoonlijks te ondernemen met zijn of haar voogdijpupil. Als dat wel gebeurt is dat vaak op eigen kosten en in eigen tijd. Vanwege dat grote hart en die betrokkenheid. Want budget is er niet. Hoe triest is dat? </span></span><br /><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Wordt het geen tijd om daar wat aan te doen? Politiek en met name gemeenten: kijk eens echt naar uw voogdijkinderen en hun voogden! </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Voogdij, het uitvoeren van de kinderbeschermingsmaatregel die ouders hun ouderlijk gezag ontneemt, is de zwaarste en intensiefste manier van kinderbescherming die we kennen. Voogden krijgen echter amper tijd en nog minder faciliteiten om hier echt</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;"> </span></span><i style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;">inhoudelijk</span> </i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">invulling aan te geven. </span></span><br /><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Wat moet er gebeuren? Allereerst zou het de overheid sieren om de voogden in tijd zo te faciliteren dat zij een band kunnen opbouwen met hun voogdijkinderen. Ten tweede is voor het opbouwen van een band ook financiële ruimte nodig, ruimte om een keer samen wat te doen met een kind. Naar de speeltuin, naar een film, een voorstelling. De voogd als vervangende ouder namens moedertje staat moet daarvoor gefaciliteerd worden. Met 100 Euro per jaar per kind komen we al een heel eind. Doel is dat het kind zich speciaal voelt als de voogd voor hem of haar komt. Dat er iemand op aarde is waarmee - ondanks alles - een exclusieve relatie aangegaan wordt. Dat is belangrijk. Ten derde is de voogdij wel aan een update toe: organiseer het zo dat een voogd meerdere jaren mee kan lopen met zijn of haar voogdijpupillen en echt een relatie kan aangaan. Faciliteer dat. Continue relaties hebben zo vaak ontbroken in de levens van kinderen die onder voogdij staan. Daarbij zijn juist continuiteit en stabiliteit, met name in relaties, de pijlers onder opvoeding en ontwikkeling van kinderen. De relatie met de voogd kan zo'n pijler zijn. Uiteraard geldt als kader voor de uitvoering van de voogdij, de beroepscode en bijbehorende ethische standaarden. </span></span><br /><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Vervangend ouderschap zoals de voogdij, althans in juridische zin, kan worden gezien, is toe aan een upgrade en wel een inhoudelijke. Met 100 Euro per pupil per jaar en een aantal extra uren voor de voogd komen we een heel eind in de goede richting! </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Beste politici en bestuurders, maak meer middelen vrij voor het uitvoeren van de voogdij! Deze kinderen hebben dit nodig! </span></span></span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></span>Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-81021409568091328322016-04-13T12:42:00.000-07:002017-05-04T12:03:17.872-07:00Geef kinderen een permanent gezin<br />
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name" style="color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 18px; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0px; position: relative;">
Geef kinderen een permanent gezin</h3>
<div class="post-header" style="color: #999999; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 1.5em;">
<div class="post-header-line-1">
</div>
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-8102140956809132832" itemprop="description articleBody" style="color: #333333; font-size: 14.850000381469727px; line-height: 1.4; position: relative; width: 578px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;">Bijna dertig jaar geleden is het, mijn eerste kennismaking met kinderen die niemand meer hebben. Eind jaren tachtig, een kinderpsychiatrische kliniek in het zuiden van Nederland. Ik ben nog in opleiding, loop stage. De groep bestaat uit 8 kinderen. Allemaal met een enorm ingewikkeld dossier, maar hij is me bijgebleven.. waarom?</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;"><span style="font-size: xx-small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: xx-small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;">Misschien omdat hij ooit tegen me zei; <i>Anneke, als ik 18 ben koop ik een tank en maak ik mijn moeder dood</i>. Het klinkt nog na. Misschien omdat hij één van de eenzaamste kinderen was die ik gekend heb. Misschien omdat ik hem niet voldoende kon helpen en ik nou eenmaal hulpverlener ben geworden om te helpen, om helpen draagbaar te maken wat in eenzaamheid niet te dragen is. Misschien omdat ik van de 'lost causes' ben of beter gezegd er voor mij geen lost causes zijn...misschien omdat ik vind dat je nooit en dan ook werkelijk nooit op mag geven, nooit het predikaat 'on(be)handelbaar' mag geven.</span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;"><span style="font-size: xx-small;"><br /></span></span><span style="font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: xx-small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;">1989: het is zijn verjaardag. Hij viert dit op de groep. Er is budget voor of friet of een vlaai. De voogdes komt op bezoek. Ze brengt een soort van toeter mee voor op de fiets. Het enige cadeautje dat hij krijgt. Hij is er superblij mee: het maakt flink veel lawaai. Na tien minuten ermee spelen, fietsen, door het dolle heen zijn is de toeter kapot. Hij gaat door het lint. De groepsleiding kan hem nog net kalmeren. Friet maakt veel goed. Als mijn dag erop zit en ik terug ga naar mijn studentenkamer in Nijmegen voel ik me triest. Een kind dat niemand heeft. Echt niemand. Nu dertig jaar later vraag ik me nog wel eens af hoe het met hem is... of hij er nog is... maar ook hoe het hem zou zijn vergaan als wij als hulpverleners een blijvend gezin voor hem hadden kunnen behouden? Eén volwassene die voor hem was gegaan - onvoorwaardelijk. Was het dan ook zo afgelopen? </span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: xx-small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;">2016: bijna dertig jaar zijn er verstreken. Ik heb op veel plekken in de jeugdzorg gewerkt en honderden kinderen gezien voor diagnostiek of behandeling. Af en toe komt er een Nederlands pleeg- of gezinshuis kind in behandeling met een soortgelijke achtergrond als de jongen die ik dertig jaar geleden ontmoette. Ook voor die kinderen is er niet altijd een gezin, laat staan een behandeling...</span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: xx-small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;">Inmiddels weten we meer, kunnen we meer maar een ding kunnen we nog steeds <b>niet </b>en dat is een kind een echt blijvend gezin geven. Soms lukt het zelfs niet om een kind in een (pleeg)gezin te houden. Gewoon omdat het te moeilijk wordt en er te veel tegelijk nodig is. Daar is dan geen geld voor of de behandelwijzen zijn (nog) niet (in Nederland) voldoende onderzocht. Of het ontbreekt simpelweg aan samenwerking en afstemming tussen alle behandelaars.</span><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;">Er is zoveel onderzoek gepubliceerd over de helende kracht van relaties en emoties en toch lukt het ons als hulpverleners maar mondjesmaat om <i>alle</i> kinderen tot hun 18e in één gezin groot te laten worden. Waarom is dat niet de allereerste prioriteit van <i>alle</i> hulpverleners? Waarom is dat niet de prioriteit van <i>alle </i>psychologisch en pedagogisch onderzoekers?</span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: xx-small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;"> </span><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;">Met alleen de gezinsplaatsing zijn we er niet. Er hoort meer bij. Langdurig meer. Specialistische zorg die aandacht heeft vanuit het kind voor pleegouders of adoptieouders maar ook voor het geboortegezin en de familieleden die uit beeld raken/geraakt zijn. Specialistische zorg die trauma-en gehechtheidsgefocust is en <i>daarna </i>pas naar gedragsregulatie overstapt. Specialistische zorg die het lang volhoudt. Zorg die niet alleen uit professionals bestaat maar ook ervaringsdeskundigen inzet. Zorg die 'respite care' hoog houdt en die oog heeft voor alle betrokkenen, werkelijk ondersteunt zodat zij het vol kunnen houden. </span></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: xx-small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;">Het blijft me puzzelen. Dertig jaar nadat ik mijn eerste stappen zette in de jeugdzorg zijn er nog steeds kinderen die niemand hebben, waar jarenlang getobt wordt voor er hulp van start gaat - duimdikke dossiers met alleen diagnostiek en geen behandeling... en handelingsverlegenheid, heel veel handelingsverlegenheid. Kinderen die geen permanent gezin hebben gekregen, kinderen die overal buiten vallen. De norm van jeugdzorg zou mijns inziens moeten zijn dat ieder kind een permanent gezin heeft en dat zorg rondom dat permanente gezin vorm gegeven wordt.</span><br /><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;"><br /></span></span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;">Anno 2016 - mijn eerste cliënt heb ik niet kunnen bieden wat nodig was.. en de schrijnende conclusie is dat er ook nu nog kinderen zijn die niet de hulp krijgen die nodig is. Hoe kunnen we beter met de juiste hulp de kinderen bereiken die het echt nodig hebben, de kinderen die niemand hebben niet vergeten? Het puzzelt me en ik wil een poging gaan doen om deze puzzel te leggen.. Over een week gaat mijn sabbatsverlof in. Tijd om eens heel diep na te denken en te puzzelen over die kinderen die het wel 'gered' hebben in het gezin en de kinderen die het niet redden. Wat zijn nou echt de verschillen? </span><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">W</span></span></span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;">elke interventies werkten en in welke volgorde. Ik ga het uitzoeken en dat betekent... wordt vervolgd... - tenminste als ik de puzzel gelegd krijg ;-) </span></div>
<br />
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;"><br /></span>
</span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;">
</span></span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></span></span>Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-74688033633297539032016-02-19T06:51:00.004-08:002016-02-19T06:51:41.868-08:00Ondermaatse handreiking Alert op Adoptiekinderen toch het veld in gestuurd... <span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">In september 2014 verscheen de handreiking 'Alert op adoptiekinderen' met daarin - naar verluidt - informatie voor leerkrachten, huisartsen, jeugdartsen, jeugdhulpverleners</span><br />
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">en andere professionals over adoptie en mogelijke adoptiegerelateerde problematiek. </span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Geweldig dacht ik, hij is prachtig vormgegeven, niet te lang en lijkt zo op het eerste gezicht een goede aanwinst voor iedereen in de jeugdzorg. Niets is minder waar. </span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Al lezend rijzen me de haren te berge: er worden getallen, feiten en adviezen opgelepeld maar nergens, werkelijk nergens een fatsoenlijke referentie te vinden. Geen bronnen. Amper suggesties voor verder lezen. Twee links: beiden naar organisaties die ook bij het ontstaan van de handreiking betrokken waren. Verder niets. Daarmee heeft men 'vergeten' dat Nederland een Kenniscentrum Adoptie en Pleegzorg, het ADOC, heeft. Hier beheert men een up to date database over adoptie - en pleegzorg gerelateerd internationaal onderzoek. Een database die voor academisch geschoolde jeugdzorgprofessionals input kan bieden. Daarmee gaat de handreiking volledig voorbij aan de 'evidence base' die er in onderzoekspublicaties ligt. Wat een gemiste kans. </span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Het leest lekker weg, heeft daarmee een hoog 'Jip en Janneke' gehalte maar komt niet verder dan dat. Het blijft aan de oppervlakte kabbelen met als gevolg dat deze handreiking de plank volledig misslaat. De handreiking die alert wil maken, verbindt niet met de professionele bewegingen in het jeugdveld. Dat is een echte omissie. De handreiking stuurt mede daardoor de jeugdzorgwerkers met vrijwel niets dan platitudes het veld in. Ze sluit niet aan bij landelijke richtlijnen jeugdhulp en jeugdbescherming, houdt geen rekening met de inhoudelijke stand van zaken in de jeugd GGZ en is ook niet afgestemd met beroepsverenigingen van gedragswetenschappers of met het Kwaliteits</span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">register Jeugd. De enige afstemming die er geweest is, is met de medische professionals. Goed begin, maar niet meer dan dat.</span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">De keuze om de handreiking te beperken tot zorg voor geadopteerde kinderen en hun gezinnen is begrijpelijk maar tegelijkertijd ook wonderlijk. De aantallen kinderen die ter adoptie binnenkomen in Nederland lopen terug. De kinderen die al hier wonen, groeien op, zijn grotendeels al volwassen. Deze volwassenen ervaren zichzelf - als zij hulp nodig hebben - dikwijls roepende in de woestijn vanwege onvoldoende kennis van afstand en adoptie. Hoe logisch was het geweest om hier ten minste even kort gewag van te maken. Alert op adoptie is ook alert op de impact die er </span><i style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">kan</span> </i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">zijn voor individuele mensen, impact die ook na het 18e jaar nog kan spelen. </span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Laatste punt van verwondering dat een dergelijke handreiking überhaupt als product afgeleverd mocht worden, is het overzicht van spelers in het adoptieveld en hun verantwoordelijkheden. Ook hier blijft het hangen bij een onvolledig lijstje, waar het erg eenvoudig was geweest om gewoon volledig te zijn en ook links toe te voegen zodat de lezer inderdaad meer informatie kan verkrijgen waar nodig. </span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">De handreiking stamt uit september 2014. In december 2104 is er namens het ADOC een deel van de bovenstaande bezwaren in een brief geuit bij de vaste kamercommissies van VWS en VenJ. In december 2015, een jaar later, kwam er een reactie. In deze reactie werd toegezegd dat de opmerkingen bij het periodiek herzien van de handreiking meegenomen worden. Zonder termijn uiteraard. Als de beantwoording van een eenvoudige brief al een jaar op zich laat wachten, wat zou dat dan kunnen betekenen voor het herzien van een handreiking?</span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Tegelijkertijd is net voor het kerstreces de handreiking in deze vorm gewoon het veld in gestuurd. Bizar. Meer dan een jaar is verstreken en willens en wetens ligt nu in elke gemeente, op het bureau van hulpverleners een handreiking die niet voldoet. Daarmee bewijzen we de praktijk van de adoptiehulpverlening geen dienst. Integendeel zelfs. We onderschatten de professionaliteit van hulpverleners door hen een dergelijk document in handen te geven en het dan ook nog eens als leidend te verklaren. </span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Ik hoop vurig dat er snel een opdracht voor een degelijke update komt, een update die afgestemd wordt met jeugdzorgrichtlijnen, kenniscentrum KJP, met professionals bij NIP/NVO/SKJ en wordt gedragen door een gedegen onderbouwing uit de wetenschap. Die update kan afsluiten met een mooi rijtje van links naar adoptie-organisaties, bronnen en boeken, waar professionals meer informatie zelf kunnen vergaren, dingen kunnen nalezen. Daarmee is het veld gediend. Als dat gebeurt, kan deze versie gauw als nulversie vergeten worden!</span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><i>** deze blog is geschreven op geheel persoonlijke titel ** </i></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-28638434925798399212016-02-09T03:22:00.000-08:002016-02-09T10:58:10.405-08:00Waar blijft de lobby? <span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Er is in 2016 een schone taak weggelegd voor de beroepsverenigingen van psychologen en pedagogen in de jeugdzorg: ik zou hen willen oproepen om zich heel hard te maken voor de kleine eenpersoonspraktijk die kapot dreigt te gaan aan de ongelooflijke papierhandel die de transitie met zich meebrengt. </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Wat is het geval? De administratielast is torenhoog geworden. Dat wisten we al. Maar nu komt er nog een soort 'toetje' op die torenhoge last van 2015: een jaarverantwoording. A.u.b. per regio waar de cliënten wonen aan te leveren. Het is werkelijk om wanhopig van te worden...........</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Die hoge administratielast is niet nieuw. Uit een enquête van het</span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"> NIP onder 498 vrijgevestigde psychologen werd duidelijk dat de administratielast enorm is de toegenomen in 2015. Ik citeer: </span><br />
<br />
<br />
<div class="page" title="Page 7">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<span style="color: #0099b4;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><i>" 1.9 Administratieve last
</i></span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><i>93% van de geënquêteerde aanbieders geeft aan dat de administratieve last van hun praktijk is
toegenomen ten opzichte van 2014. Gekeken naar een werkweek van een vrijgevestigde
jeugdhulpaanbieder wordt in 2015 meer dan een kwart van de werkuren (27%) tot zelfs een derde
(34%) ingevuld met administratie. Voor de meeste aanbieders betekent dit dat zij 5 tot 8 uur per
week besteden aan administratie. " </i>(p. 4 onderzoeksrapport werken als vrijgevestigde aanbieder in de GGZ, NIP 2015). In datzelfde rapport in figuur 29 en 30 (pagina 28) geeft men aan dat 93% van de aanbieders aangeeft dat de administratieve last is toegenomen, 80% zegt dat de last sterk is toegenomen. Vraag is wat het NIP en de zustervereniging NVO hier nu aan gaan doen? Waar blijft de lobby? </span><br />
<span style="font-family: "arial";"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Met dat in mijn achterhoofd weet ik dat ik niet de enige ben die klem zit in een onwerkbaar systeem na de transitie jeugdzorg. Dat helpt een beetje maar ja, ik blijf zitten met een derde tot de helft van mijn tijd die vorig jaar aan (onbetaalde) administratie uren is weggelekt. Ik dacht daarmee dat het klaar was voor 2015. Mijn inkomen is fors gedaald - zeker als ik de uren verdisconteer die de adminstratie vraagt, het zij zo... ik hoop dan dat het in 2016 beter zal gaan.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Nee hoor, te vroeg gedacht dat ik het jaar gewoon kon afsluiten. Het ene na het andere bericht verschijnt in mijn mailbox of valt op de deurmat: ik word geacht om alle betaalde facturen nog een keer te accorderen en weer formulieren in te vullen en te ondertekenen. Als jaarverantwoording. Heeft men er bij nagedacht wat dat betekent voor kleine praktijken die cliënten uit meerdere regio's hebben? Mag dit zomaar? Ik heb hen een factuur gestuurd, de factuur is betaald. Klaar. Zeker waar ik geen contracten had en gewoon zorg heb geleverd. Het zou de gemeenten sieren wanneer de adminstratie die extra gevraagd wordt, netjes doorberekend mag worden. Dat zou iets lucht geven. Niks is minder het geval: tarieven worden eenzijdig verlaagd. Het is tekenen bij het kruisje of niet tekenen natuurlijk.... van dat laatste worden cliënten de dupe en ik ook natuurlijk... </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Ongelooflijk en voor mij is het echt puzzelen geblazen of dit nog werkbaar is. Hoe de transitie een goed lopende praktijk in een jaar bijna om zeep helpt. De adminstratielast is zo onoverzichtelijk, regels verschillen per regio, en het lukt bijna niet meer een volle praktijk te draaien, daar een fatsoenlijk inkomen uit te genereren en tegelijkertijd te voldoen aan alle administratieve verplichtingen die de gemeenten nu weer hebben bedacht. Het is werkelijk alsof ik in een roman van Kafka beland ben. Bizar. Moest het even kwijt. Hoop dat het NIP en de NVO dit actief ooppakken: de inventarisatie ligt er. Uit het ledentevredenheidsonderzoek onder NVO scoorde belangenbehartiging maar net voldoende. Mooie kans om deze score flink</span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;"> te verbeteren! Tijd voor actie! </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">Waar het de LHV is gelukt om de lasten voor huisartsen te verlichten, ligt daar ook voor mijn beroepsverenigingen een schone taak! Hoe kan het toch dat er geen sterke lobby is vanuit de vrijgevestigde GGZ die hier een vuist maakt tegen een inmiddels amper werkbare situatie? Waar blijft de lobby? </span></div>
</div>
</div>
Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-46884124569947603842016-02-01T05:10:00.001-08:002016-02-03T06:32:36.088-08:00Passende zorg voor ieder kind? <div style="font-size: 10px; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Heeft de transitie geleid tot passende zorg voor ieder kind? Ik vrees van niet want de praktijk is ongewijzigd. Er zijn nu eenmaal </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 10px; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana";">kinderen die niemand wil, waar niemand voor wil zorgen. Kinderen die volgens het gros van de professionals </span><i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">‘niet meer te redden zijn</span></i><span style="font-family: "verdana";">’ en nooit meer passen in een gezin. Juist voor die kinderen zou zorg op maat een oplossing kunnen zijn. Is daar nu meer ruimte voor? </span></span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ik weet het niet, maar hoop dat er nu meer mogelijk is dan voor 2015. Ik heb nu nl. een kind dat hiervoor in aanmerking komt. Laat ik hem Johan noemen. Johan is zo’n joch dat overal tussen valt. Johan is een voogdijpupil. Er is geen biologische familie. Johan is 15 jaar. Hij heeft al op vijf groepen gewoond en is telkens overal uit gezet. Twee groepen waren gesloten plaatsingen, wegens gebrek aan beter… zouden we nu met zorg op maat passende zorg kunnen bieden? </span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Johans pleegmoeder heeft hem twaalf jaar thuis gehad. Toen werd het te veel. Johan kan zich niet altijd in de hand houden, hij kan erg boos en intimiderend zijn. Het dagelijkse opvoeden werd te ingewikkeld voor pleegmoeder, die al wat ouder is. Ze is er elk weekend en elke vakantie voor hem, maar instanties oordelen dat zij niet meer fulltime voor Johan kan zorgen. Al haar energie gaat naar Johan. Al vijftien jaar. Wat er ook gebeurt, zij is en blijft zijn belangrijkste gehechtheidsfiguur, gelukkig is men het daarover eens en mag zij een belangrijke rol houden in zijn leven. Alleen niet 24/7.</span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Nu woont Johan weer bij pleegmoeder in de stad. Tijdelijk. Hij is te gevaarlijk voor een groep volgens beroepsopvoeders. Het advies voor vervolg lijkt aan te sturen op een gesloten plaatsing? Elders is de veiligheid niet te borgen? Maar hij woont nu gewoon bij pleegmoeder. In de stad, midden in de maatschappij. Helemaal open. Beter dan crisisopvang, maar toch ook bijzonder dat dit het alternatief is wanneer beroepsopvoeders een kind te gevaarlijk vinden om op de groep te laten wonen…</span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Het is al ruim een week onduidelijk waar hij naar toe moet. De voogd probeert dit zo snel mogelijk te regelen. De voogd doet enorm zijn best maar het lukt zelfs hem niet om direct in de week dat hij eruit gezet is, een groot overleg te realiseren met de voorziening waar hij weg moest..… </span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">De voogd draagt - namens ons allemaal - de juridische verantwoordelijkheid, werkt zich drie slagen in de rondte maar krijgt het niet voor elkaar. Triest. Hoe veilig is dit? Wie is eigenlijk verantwoordelijk als er calamiteiten ontstaan?</span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">De open groep waar hij zat, trekt het niet meer met hem.Zes maanden heeft hij er gewoond. Het is niet makkelijk voor hem om te aarden: groot en sterk is hij, soms intimiderend en agressief. Medebewoners en groepsleiding zijn bang voor hem. Zijn voorliefde voor messen en wat dies meer zij helpt dan niet echt. Er zijn incidenten, heftige incidenten. Het wordt gevaarlijk voor hem, voor groepsleiding en voor medebewoners. Zo gevaarlijk dat de plaatsing stopt. Er zijn al vele diagnoses afgegeven, allemaal heftig en grotendeels te herleiden tot vroegkinderlijk trauma en gehechtheidsproblematiek.</span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Toch zijn er ook momenten dat hij anders is: emotioneel is hij nog een heel jong kind, dat in de therapie kan genieten van heel eenvoudige spelletjes en ook zo contact maakt. Een jong kind dat veel tijd en aandacht nodig heeft - één op één - zodat hij trauma kan verwerken en gemiste ervaringen kan inhalen, kan helen. Therapie is net gestart en er is een lang traject nodig om hem te helpen te worden wie hij is, zijn plek te vinden in de maatschappij. Een goede, stabiele woonplek is daarbij voorwaarde. Dat is nu gestopt. Wie is nu verantwoordelijk? Stel nou dat het toch niet goed gaat bij pleegmoeder? Op wie kan zij terugvallen? </span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Het moment dat de plaatsing stopt is bijzonder: de behandelverantwoordelijke is ziek en de voogd is juist dan een weekje met vakantie. De vervangende voogd accepteert het stoppen van de plaatsing, zo was het afgesproken. Er is nog geen vervolgplek. Van het ene op het andere moment moet hij weg, er is geen afscheidsritueel. Weggestuurd met lege handen en zonder backup. Deze jongen wordt door de meeste professionals gezien als erg instabiel en kan in zijn impulsiviteit de grenzen opzoeken. Dat klopt. Als beroepsopvoeders het niet meer kunnen, dan mag pleegmoeder het opknappen en mag hij dus zonder 24 uurs professionele backup de maatschappij in? Het blijft bizar.</span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Inhoudelijk hebben we te maken met weer een breuk in het leven van dit kind. Bij mij rijst de vraag of we dat nou niet netjes hadden kunnen rekken, plaatsing afronden als er een vervolg is enzovoorts. Nee, van het een op andere moment stopt het. Zoals al zo vaak gebeurde in het leven van dit kind. De gang van zaken nu bevestigt oude scripts en haakt in op eerdere negatieve ervaringen. Slecht voor het kind, slecht voor de therapie, slecht voor de toekomst. Overleg met de (externe) behandelaars, plaatsers en verantwoordelijke gemeente/regio </span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> voordat het besluit viel was zinvol geweest en had in elk geval de hernieuwde ervaring van het abrupte afstoten kunnen voorkomen. Misschien was er dan wel heel snel zorg op maat mogelijk geweest…. Gemiste kans?</span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Wat heeft Johan nodig? Het hoeft niet zo moeilijk te zijn, wanneer we tenminste allemaal bereid zijn om buiten kaders te denken, ego’s, posities, protocollen en macht te vergeten. Dan kunnen we samen om het kind gaan staan en als we daarbij het budget van een gesloten plaatsing tot leidend verklaren, moet het lukken. Niet kijken<i> waar </i>er plek is maar echt vanuit het kind en diens ontwikkelings- en opvoedingsvraag kijken: wat heeft Johan nu nodig?</span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">De jeugdwet biedt die mogelijkheid, toch? Idee (of illusie?) was dat de transitie in deze situaties meer moet kunnen bieden dan het oude systeem. Kunnen we kinderen zoals Johan laten ervaren dat zij niet worden opgegeven en ook hun plek in de maatschappij mogen gaan vinden? Dat ze niet van de ene naar de andere plek worden geslingerd?</span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">De oplossing <i>nu </i>zit m.i. in een korte termijn plan waarin één op één begeleiding met weinig prikkels en veel herhaling, structuur in vaste (vooral ook fysieke en creatieve) activiteiten geboden wordt. Als reguliere groepsleiding dit niet aankan of aandurft dan zou er tijdelijk boventallig stevige groepsleiding ingehuurd kunnen worden die veiligheid kan borgen. Misschien wordt het dan wel twee op één. Doel is om in de periode van een half jaar of een jaar te werken aan terugkeer naar een groep. Het pleeggezin kan in de weekends en vakanties voor de opvang blijven zorgen, mits er backup is.</span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ik hoop zo dat voogd, die regie voert, samen met directies van betrokken instanties en gemeente dit kan opnemen. Dat de voogd een rol voor pleegmoeder borgt en tegelijk de ruimte krijgt om haar backup te geven. De voogd wil dit heel graag en ik zie hoe hard gewerkt wordt, maar toch zijn ook de handen van de voogd gebonden aan (on) mogelijkheden van opnemende voorzieningen.</span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">Ik vraag me af of we voor deze kinderen, die overal buiten (dreigen) te vallen, afspraken kunnen maken zodat er naast voogd ook directies en gemeenten betrokken worden. Het gaat om enkele kinderen per regio. Voor deze kinderen is </span><span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">zo veel extra nodig… dat vraagt extra inspanning, afstemming en overleg van iedereen. Ik realiseer me dat juist in de regio Z/O Utrecht het budget al overschreden is wat deze vraag extra lastig maakt maar … elk kind telt - juist dit kind waar het al zo vaak mis ging… als we nu niet goed handelen, betaalt de maatschappij een nog grotere prijs.... </span></span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">Zo blijft de grote vraag: </span><span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">kan de transitie hier de belofte van zorg op maat waarmaken?</span><span style="-webkit-text-stroke-width: initial;"> </span><span style="-webkit-text-stroke-width: initial;">Zorgt de transitie voor </span><i style="-webkit-text-stroke-width: initial;">passende zorg voor ieder kind? </i></span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">…. wordt vervolgd…. </span></div>
<div style="font-size: 10px; line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div style="font-size: 10px; line-height: normal; text-align: right;">
<i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">(de naam Johan is uiteraard gefingeerd) </span></i></div>
Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-17902250425054436852016-01-15T08:46:00.001-08:002016-01-15T08:46:35.397-08:00Transitie jeugdzorg: de vrijgevestigd hulpverlener als onbetaald gemeentelijk administratiekantoor <span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">In de media wordt de balans opgemaakt van een jaar transitie jeugdzorg. De berichtgeving is positief. Bijna propagandistisch, men kan denk ik niet anders. We kunnen namelijk niet terug vrees ik... </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Is het zo goed gelopen? Biedt de transitie genoeg waarborgen voor een echt 'child led' jeugdhulp systeem? Een systeem waarin de inhoud en daarmee de ontwikkeling en opvoeding van kinderen voorop staat? Of is het een systeem geworden waar de inhoud verdwenen is?</span><br />
<span style="font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Goed verlopen? Ik heb er nog niets van gemerkt... voor mij is de transitie een onwerkbare moloch gebleken: dagen zit ik achter de pc te registreren, uit te zoeken wat de tarieven en codes zijn: heel fijn die verschillen per regio. Ik vermoed welhaast dat wij als Nederlanders een 'verzuilings-gen' hebben, wat borg staat voor diversiteit en daarmee voor heel veel verschillende regels en procedures. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Zo ben ik maandelijks aan het worstelen met facturen, extra aanleverspreadsheets en wat dies meer zij. Iedere ambtenaar die ik spreek, is even aardig en voorkomend maar voorzover ik kan zien is alle, werkelijk alle energie (en geld) gegaan naar het inrichten van het proces en naar bewaking van budgetten. </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Hoe meer controle en controle op controle (en dat kost geld) hoe minder geld er is voor de inhoud... Professionals hebben ruimte nodig - en veel minder regels en controle. Scheelt heel veel geld op de lange termijn! </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Ik schreef al eerder dat de eenpersoons praktijk de rekening van de transitie betaalt. Helaas is dat echt zo. </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Vrijgevestigd hulpverleners in eenpersoonspraktijken zijn een onbetaald administratief gemeenteloket geworden. Waar de zorgverzekeraar al iedereen liet </span><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">'</span><i style="font-family: Verdana, sans-serif;">tekenen bij het kruisje</i><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">' </span></span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">heeft de gemeente dat overgenomen. Wat tarieven betreft is het eenheidsworst en slikken of stikken. Dat inmiddels per (betaald) contact uur er </span><i style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">ten minste</span></i><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"> een half uur (vaak meer) administratie (onbetaalde uren) tegenover staat, is iets dat de vrijgevestigde maar gewoon moet doen.....</span><br />
<span style="font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Kwalitatief goede zorg blijft geboden worden alleen maar omdat hulpverleners hun cliënten niet willen laten zitten. Voor minder geld, onder vaak belabberde omstandigheden gaan zij door. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Ik heb ook dit jaar een contract met de regio Z/O Utrecht maar ik weet niet of dit houdbaar blijkt: men heeft eenzijdig een tariefkorting van 8% doorgevoerd.</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Ook hier: slikken of stikken want aanpassingen op een contract zijn niet mogelijk. Er wordt meer werk gevraagd en minder betaald</span><br />
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De gemeente is gekort op haar budget, dus wordt de korting doorberekend. Bizar: 8% minder is direct 8% minder salaris. Geen taak minder maar gewoon minder geld. </span></span><br />
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het puzzelt me waar de beroepsverenigingen blijven, waar blijft het massaal protest? </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hoeveel praktijken zijn al gesloten? </span></span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Waarom rekenen we niet gewoon administratiekosten door aan gemeenten en aan CBS? Me</span><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">t een uurtarief van rond de 87 Euro kan en mag je niet verwachten dat dit allemaal gratis gaat! </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dit tarief is voor post academisch hoog gekwalificeerde hulpverleners </span><i style="font-family: Verdana, sans-serif;">echt</i></span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"> ondermaats - zeker als je bedenkt dat in dat uurtarief alle administratie uren en overhead (belastingen, premies, pensioen, bijscholing) al verrekend behoren te zijn</span>. </span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">De balans van de transitie is voor mij dat zij is doorgeschoten: processen en procedures worden strakker, budgetten krapper, eisen aan doorgeven cijfers e.d. hoger. </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">2016 zal uitwijzen of werken met een contract in de eenpersoonspraktijk haalbaar blijft. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">De berichtgeving in de media over een geslaagde transitie is daarmee voor mij absoluut niet passend. Ook al kunnen we niet terug: de transitie heeft nu een forse inhoudelijke transformatie nodig wil ze ooit een systeem worden waarin het kind ECHT centraal staat. Of dit lukt? Dat kan alleen als de professional zijn of haar autonomie terugkrijgt tegen een fair uurtarief, gedifferentieerd naar complexiteit van hulpvraag en ervaring van de hulpverlener. Gaat dat gebeuren? Iets in mij hoopt het maar ik heb er helaas een heel hard hoofd in.... </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<br />Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-7440368655415744582015-10-23T11:16:00.003-07:002015-10-31T02:49:01.139-07:00(N)ooit genoeg advies... <span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Adoptie en afstand: iedereen heeft er een mening over en een beeld bij. Het beeld van afstand en adoptie wordt in hoge mate door de media bepaald, waarbij met name uitwassen de pers halen. Ondertussen is adoptie en afstand niet alleen complex en emotiebeladen, het is ook heel strikt gereglementeerd. De Wet opneming buitenlandse kinderen ter adoptie (Wobka) is de adoptiewet die we sinds 1993 hebben. Deze ligt al lang onder vuur en het Ministerie van Veiligheid en Justitie is al ruim 10 jaar bezig met het herzien van deze wet. Daarbij gaan ze zeker niet over een nacht ijs en laten zich door velen adviseren. </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Dat klinkt goed toch? Of toch niet? </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Laten we eens kijken hoe veel advies het Ministerie heeft gevraagd over adoptie, de adoptieketen en de adoptieprocedures. Is er ooit genoeg advies of is er nooit genoeg advies? </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Laat ik eens een jaar of tien terug gaan in de tijd. In 2004 verscheen het evaluatie rapport Wobka bedoeld als basis voor vernieuwing van de adoptiewetgeving. Onderzoek in opdracht van het WODC, uitgevoerd door Adviesbureau Van Montfoort. Dit werd een jaartje later gevolgd door een adviesrapport van Cap Gemini over vereenvoudiging van de adoptieketen. Regeringen wisselden, politieke verhoudingen wijzigden en er kwam een rapport van de Commissie Kalsbeek getiteld 'alles van waarde is weerloos' in 2008. Diverse concepten vernieuwde Wobka zagen het daglicht, maar geen enkel kwam veel verder dan de conceptfase. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Er kwam een beleidsdoorlichting in 2012, een reactie op voorgenomen wijzigingen in de Wobka van de Raad voor de Strafrechttoepassing en Justitiële Jeugdbescherming in 2012 en er verschenen diverse flankerende rapporten </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">over adoptie(na)zorg. Er kwamen diverse rapporten</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"> van de inspectie jeugdzorg, de gezamenlijke vergunninghouders publiceerden een kwaliteitskader en een samenwerkingsdocument. Wetenschappelijke publicaties werden onder de aandacht gebracht door ADOC en in de media is met name bij incidenten aandacht voor adoptie.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Het adoptieveld al dan niet samen met het Ministerie van VenJ organiseerde studiedagen over adoptie in de toekomst, adoptie anno 2020 , hoe het verder moest nu er meer special needs kinderen geadopteerd worden etc. etc. Veel werd geïnitieerd door het Ministerie van VenJ of in elk geval met aandacht door hen gevolgd en telkenmale waren gesprekken inspirerend en uitdagend zowel qua discussie als diversiteit. Aan beleidsmatige kennis, inzichten uit wetenschappelijk onderzoek en praktijkervaring geen gebrek. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Toch is er nog NIETS veranderd: waar zijn al deze degelijke rapporten gebleven? Waar is de handelingsbereidheid? Wat is het toch dat dit thema, interlandelijke adoptie, zo moeilijk, zo beladen maakt voor beleidsmakers en politici - te moeilijk om daadwerkelijk zaken te veranderen? Welk advies dat er in de afgelopen (ruim) tien jaar beschreven is, heeft het eigenlijk gehaald en tot beleidsaanpassingen geleid? Ik weet het niet - maar vrees dat de score heel laag is.... . Hoe kan dat? </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Mijn advies nu zou zijn om daar met de probleemanalyse te beginnen. Wat maakt dit thema, afstand en adoptie, tot een van de meest complexe (in bestuurs-en beleidsopzicht dan wel) die er zijn? Wat bepaalt toch deze handelingsverlegenheid? </span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">De opdracht die er nu ligt aan wederom een nieuw adviesbureau met frisse blik en - voorzover ik kon nagaan- zonder enige publicatie op het gebied van afstand en adoptie - is er een die ik in de afgelopen jaren dus al meerdere malen voorbij heb zien komen. Bijzonder om de herhaling van zetten te zien. Bijzonder ook omdat er een Staatscommissie Herijking Ouderschap is die in het voorjaar van 2016 gaat rapporteren. Hun advies omvat alle juridische vormen van ouderschap en naar verwachting zal dit ook aan aspecten van adoptie ouderschap raken. Dit kan (vergaande) implicaties hebben voor wetgeving, adoptieketen en dergelijke. Hoe past dit allemaal in elkaar? Past dit allemaal in elkaar? </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Scenario's ontwikkelen voor een toekomstbestendig adoptiestelsel is (alweer)</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"> de opdracht. Prachtig. Wederom start men met een grondige probleemanalyse en daarna het in kaart brengen van problemen en wensen... wat klinkt dat bekend.... </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Ik ben heel benieuwd wat hier uit komt. Diep in mijn hart ben ik ook heel bevreesd. Advies vragen is wijs, onderzoek doen kan zeer nuttig zijn en kan veel inzicht geven maar... de vraag dient zich aan: wanneer hebben de be</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">leidsmakers genoeg advies? Waarmee zijn de geadopteerden, adoptie- en afstandsouders daadwerkelijk het beste geholpen? Als er op grond van de gedegen rapporten (die ook in mijn kast staan overigens), de talloze wetenschappelijke publicaties en kennis en ervaring als uitvoerend orgaan (Centrale Autoriteit) zelf nog steeds geen koers uitgezet wordt, wat is het dan dat (her)nieuw(d) advies daar nog aan kan bijdragen? Wanneer moet je als overheid gewoon je nek uit steken, het gewoon gaan doen? Keuzes maken, uitvoeren, evalueren en bijstellen wat niet goed ging? </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Of is er voor deze complexe en beladen thematiek nooit genoeg advies? </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Anneke Vinke</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Rapporten nalezen?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Hier zijn de links </span><br />
<span style="color: #073763;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Wobka evaluatie:</span><a href="https://www.blogger.com/goog_2120260110" style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </a><a href="https://www.wodc.nl/onderzoeksdatabase/evaluatie-wet-opneming-buitenlandse-kinderen-ter-adoptie-wobka.aspx" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;">https://www.wodc.nl/onderzoeksdatabase/evaluatie-wet-opneming-buitenlandse-kinderen-ter-adoptie-wobka.aspx</span></a></span><br />
<span style="color: #073763; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Evaluatie voorlichting adoptie<a href="https://www.wodc.nl/onderzoeksdatabase/evaluatie-van-het-voorlichtingsprogramma-bureau-voorlichting-adoptie.aspx"> https://www.wodc.nl/onderzoeksdatabase/evaluatie-van-het-voorlichtingsprogramma-bureau-voorlichting-adoptie.aspx</a></span><br />
<span style="color: #073763; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Cap Gemini: <a href="http://parlis.nl/pdf/bijlagen/BLG4282.pdf">http://parlis.nl/pdf/bijlagen/BLG4282.pdf</a></span><br />
<span style="color: #073763; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Commissie Kalsbeek: <a href="https://www.rijksoverheid.nl/documenten/rapporten/2008/05/29/rapport-interlandelijke-adoptie-alles-van-waarde-is-weerloos">https://www.rijksoverheid.nl/documenten/rapporten/2008/05/29/rapport-interlandelijke-adoptie-alles-van-waarde-is-weerloos</a></span><br />
<span style="color: #073763; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">RSJ <a href="https://www.rsj.nl/advies/adviezen/2012/">https://www.rsj.nl/advies/adviezen/2012/</a></span><br />
<span style="color: #073763; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Beleidsdoorlichting <a href="http://www.aoo.nl/downloads/2012-03-12-MVJ-a.pdf">http://www.aoo.nl/downloads/2012-03-12-MVJ-a.pdf</a></span><br />
<span style="color: #073763; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Kwaliteitskader <a href="http://www.parlementairemonitor.nl/9353000/1/j9vvij5epmj1ey0/vhwu8uw1z0x7">http://www.parlementairemonitor.nl/9353000/1/j9vvij5epmj1ey0/vhwu8uw1z0x7</a></span><br />
<span style="color: #073763; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Adoptienazorg <a href="http://www.aoo.nl/downloads/Blauwdruk.pdf"><span style="background-color: white; white-space: nowrap;">www.aoo.nl/downloads/</span><b style="white-space: nowrap;">Blauwdruk</b><span style="background-color: white; white-space: nowrap;">.pdf</span></a></span><br />
<span style="color: #073763; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Gezamenlijke vergunninghouders<a href="http://www.aoo.nl/downloads/2014-09-30-VA-a.pdf"> http://www.aoo.nl/downloads/2014-09-30-VA-a.pdf</a></span><br />
<span style="color: #073763; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Inspectie jeugdzorg <a href="https://www.inspectiejeugdzorg.nl/documenten/Onderzoek%20naar%20de%20kwaliteit%20%20van%20het%20bemiddelingsproces%20bij%20de%20vergunninghouder%20interlandelijke%20adoptie%20Kind%20en%20Toekomst.pdf">https://www.inspectiejeugdzorg.nl/actueel/nieuws/nw_detail.asp?nw_id=436</a></span><br />
<span style="color: #073763; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Diverse documenten h<a href="http://www.denederlandsegrondwet.nl/9353000/1/j9vvihlf299q0sr/vii1dwwlc8zh">ttp://www.denederlandsegrondwet.nl/9353000/1/j9vvihlf299q0sr/vii1dwwlc8zh</a></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Staatscommissie </span><a href="https://www.rijksoverheid.nl/actueel/nieuws/2015/04/13/staatscommissie-herijking-ouderschap" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;">https://www.rijksoverheid.nl/actueel/nieuws/2015/04/13/staatscommissie-herijking-ouderschap</span></a><br />
<br />
<span style="color: #073763;"><br /></span>
<span style="color: #073763; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Zelf de wetenschap er op naslaan? <a href="http://www.adoptionresearch.nl/">Www.adoptionresearch.nl</a></span><br />
<br />
<br />Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-91836375724435865572015-10-11T07:16:00.000-07:002015-10-11T07:18:12.114-07:00Inkoop, verkoop en aanbestedingen Met stijgende verbazing kijk ik het webinar terug dat meneer Robbe bij het NIP/NVO geeft over aanbestedingen in de jeugdzorg. <a href="https://www.onlineseminar.nl/nvo/webinar/9452/ondersteuning-">https://www.onlineseminar.nl/nvo/webinar/9452/ondersteuning-</a><br />
<a href="https://www.onlineseminar.nl/nvo/webinar/9452/ondersteuning-voor-vrijgevestigden-bij-inkoop-jeugdhulp/#watch">voor-vrijgevestigden-bij-inkoop-jeugdhulp/#watch</a><br />
Helder uiteengezet, niets nieuws. Woorden als 'spel' en 'onderhandeling', 'macht in het ambtelijk apparaat' staan centraal. Voor politici en adviseurs lijkt het inderdaad een groot spel, de 'transitiegame' - waarbij het speelbord vooral toegankelijk voor spelers van enige omvang. Voor adviseurs, die meer dan honderd gemeenten adviseren (en reken maar dat daar geen maximum tarief op zit), is dit allemaal kassa.<br />
<br />
Voor vrijgevestigden is het maximale NZA tarief niet toereikend, zeker niet wanneer in vrije tijd ook nog eens onderhandeld en gelobbyd moet worden zoals meneer Robbe voorstelt. Een pleidooi voor de lobby: maar wie in de hooggespecialiseerde eenpersoonspraktijk heeft daar tijd voor? Wie betaalt mijn lobby-tijd?<br />
<br />
Meneer Robbe lijkt te denken dat iedereen aan die tafel <i>wil </i>met de beleidsmedewerker. Wie zegt dat ik gecontracteerd <i>wil worden.</i> Waarom zou ik dit willen? Zou ik nog meer willen vergaderen? Vergaderen is voor de talentlozen stelde de eigenaar van een in de jeugdzorg actief adviesbureau jaren geleden al en ik kan dat volledig onderschrijven. Vergaderen over inkoopvoorwaarden, omzet omvang e.d. lijkt op papier schuiven. De transitie is papier schuiven, aanbesteden is papier schuiven - mind you onbetaald papier schuiven want dit moet in eigen tijd... en aan het contract zitten verplichtingen (omzet, betaling) vast. Wat levert zo'n contract nou op?<br />
<br />
Voor mij, met permissie, niet veel. Mijn cliënten zijn zelfverwijzers. Mijn contract is met hen - ik wil met hen vrij zijn om afspraken te maken. Verantwoording leg ik af aan de ouders en aan de jongere en aan mijn beroepsverenigingen.<br />
<br />
Hoe ver zijn we gekomen dat we jeugdzorg, een basaal recht van jeugdigen en hun ouders, als politiek spel en contracterings procedure zijn gaan zien? Hoe ver zijn we van de inhoud los geraakt dat therapeuten zoals ik moeten gaan lobbyen om dat te blijven doen waar we goed in zijn nl. diagnostiek en behandeling van problemen bij kinderen en gezinnen? <br />
<br />
Hoe ver zijn we gekomen dat we hulpverleners dwingen om in termen van inkoop, verkoop, product, boeteclausules, verplichtingen in contracten waar ik wel of niet aan wil/kan voldoen, cijfers aanleveren, input en output te gaan denken? Dat individuele praktijken dikke pakken papier mogen doorworstelen met allerlei voorwaarden en toestanden die niet passend zijn, hulpverlenen niet faciliteren maar belemmeren? Dat hele dagen opgaan aan administratie en registratie wat per gewerkt uur een uur onbetaald werk betekent... was dat echt de bedoeling?<br />
<br />
Hoe ver zijn we gekomen dat we de vorm, de hang naar controle, de waan van de politieke dag en de wens om minder geld te besteden aan jeugdzorg heilig hebben verklaard?<br />
<br />
Een prachtig verhaal van meneer Robbe, die het zelf helemaal gelooft volgens mij, een helder betoog maar is dit echt goed voor kinderen en gezinnen? Is dit wat Nederland wil? Is dit wat wij als sector willen? Wat wij als academisch en post academisch opgeleiden nodig vinden om onze cliënten inhoudelijk goede zorg te bieden? Dienen we de cliënten beter nu de gemeenten het voor het zeggen hebben? Onze beroepsverenigingen en overheid via het BIG register kunnen uitstekend de inhoud van de zorg bewaken. Daar hebben wij als veld de ambtelijke aanbestedingsprocedures niet voor nodig. Sterker nog: daarvoor is vertrouwen en professionele autonomie nodig en geen ambtelijk apparaat versterkt door duurbetaalde adviseurs en juristen. <br />
<br />
Het contracteringssysteem met boeteclausules en pagina lange voorwaarden is gestoeld op wantrouwen en controlezucht. Is dat wat we willen voorleven? Is dat hoe we onze maatschappij vorm willen geven? Hoe we gezinnen die vastlopen willen benaderen? Daar waar vorm inhoud gaat bepalen, kan het niet anders dan tot een tweedeling in de zorg leiden: zij die kiezen voor inhoud, contractvrij blijven werken en zij die - gedwongen - meegaan in deze race.<br />
<br />
Het wordt hoog tijd dat de beroepsverenigingen een vuist maken, dat hoogopgeleide GZ psychologen en hun vakbroeders/zusters in vrije praktijken de regie weer naar zichzelf toehalen en conform hun beroeps eer en beroepscode kunnen werken. Graag tegen een eerlijk tarief (zie ook eerdere blogs).<br />
<br />
Ondanks alle goede bedoelingen, het heldere webinar, blijf ik met een enorme kater achter: de randvoorwaarden voor het vak dat ik gekozen heb, waar ik goed in ben, zijn zo uitgehold dat echt goede beroepsuitoefening mij nagenoeg onmogelijk gemaakt wordt. Was dat nou echt de bedoeling van de transitie?<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-29332216387428214902015-09-04T12:14:00.001-07:002015-09-04T12:14:26.380-07:00Pas op de plaats De vakantie is pas twee weken geleden en nu al lijkt ze ver achter me te liggen. De drukte van alledag heeft me alweer ingehaald. Niets mis mee, fijn om iedereen weer te zien, verder te gaan waar we voor de zomer gebleven waren.<br />
<br />
Toch knaagt het: mee in de vaart der volkeren, door alle veranderingen in de jeugdzorg amper ruimte om even te herijken, dingen op te schrijven, verder te scholen. De transitie eist zijn tol: dagen (nachten) gaan op aan administratie, (geld)zorgen want er zijn nog steeds gemeenten die rustig maanden te laat betalen. Alles het gevolg van de transitiechaos. Per gemeente/jeugdzorgregio gelden eigen regels en deels onzinnige eisen in duimdikke contracten. Er is een lawine aan papier over zelfstandige praktijken uitgestort. Angst van beleidsmakers dat professionals er de kantjes vanaf lopen, te hoge tarieven vragen of anderszins maar wat doen overheerst. Dat is triest: vertrouwen op professionaliteit zou vanzelfsprekend moeten zijn. Ruimte voor professionals zou vanzelfsprekend moeten zijn. Helaas. Controlezucht, onwetendheid en krappe budgetten bepalen wat er wel en niet kan. Inhoud sneeuwt onder en als ik niet oppas, ik ook.<br />
<br />
Daarom een rigoureus besluit: volgend jaar neem ik een sabbatical van 4 maanden, te starten bij de meivakantie om na de zomervakantie weer de draad op te pakken. De praktijk bestaat in maart 10 jaar. Tijd om te herijken, opnieuw te kijken wat ik doe en hoe ik het doe.<br />
<br />
Het plan nu is om in die maanden veel vakliteratuur te (her)lezen, een en ander op papier te zetten over de diagnostiek, behandeling en eens heel goed de therapieën van de afgelopen 10 jaar te analyseren om van daaruit verder te gaan.<br />
<br />
Wie weet wat eruit komt - wie weet wat er op papier komt of niet - alles is goed. In elk geval zal het zorgen voor verdieping zodat ik inhoudelijk kwaliteit blijf borgen. Kwaliteit die nu door regelzucht en ongein van onwetende beleidsmakers dreigt onder te sneeuwen. Dat mag en wil ik niet laten gebeuren. Tijd dus voor een sabbatical, vanaf de meivakantie tot en met de zomer van 2016. Inhoud moet ruimte krijgen en daar ben ik als professional verantwoordelijk voor.<br />
<br />
<br />Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-28845870787146347932015-05-15T06:05:00.000-07:002015-05-15T06:05:29.188-07:00Scheef<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Bij tijd en wijle laait de discussie over salaris en beloning op. De kranten zijn er dol op en smullen van enorme bedragen die TV presentatoren bij de <i>publieke</i> omroep krijgen of bonussen die in het bankwezen worden uitgedeeld. Tja... we raken er niet over uitgepraat/gelezen... scheefgroei in salarissen en scheve verhoudingen. Overal zijn ze te vinden.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Nee, dan de zorg... daar zijn salarissen en maximale tarieven vastgelegd. Door de Nederlandse Zorg Autoriteit. Het maximale tarief dat de NZA vastlegt, het maximale tarief dat een gedragswetenschapper voor een consult, inclusief nabewerking (dossier bijhouden, factureren, bellen, mailen etc.), in rekening mag brengen is 95,63 <i>bruto </i>per uur. Gelukkig wel BTW vrij. Overigens ook hier een tarief dat eenheidsworst suggereert: dit is het en blijft het, geen differentiatie naar ervaringsjaren, extra opleidingen etc. Gelijk voor de starter als voor de ervaren gedragswetenschapper. Dit is het. Dit blijft het. Eigenlijk heel scheef: de beginnende psycholoog doet andere zaken dan de ervaren, de complexiteit die ervaren behandelaars op hun bord krijgen, de verantwoordelijkheid die erbij hoort. Dit tarief heeft niets van dien aard meegewogen. Marktconform heet het, niks marktconform - onder de marktprijs! Niks vrije marktwerking - geen differentiatie mogelijk. Nou ja een beetje dan want naar beneden mag het tarief zo laag worden als het maar kan : de zorgverzekeraar of gemeente mag lager bieden maar nooit mag er meer gevraagd worden.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Is dat nou redelijk of is het scheef? Het lijkt op het eerste gezicht redelijk - althans zo beoordeelde ik dat tot onlangs want NZA publiceerde ook een mooie berekening van hoe dit tarief tot stand komt. Dat lijkt aardig, maar kijk ik om me heen, zie ik wat ik allemaal moet doen voor dat tarief - dan vind ik het scheef. Het is nl. een all-in tarief en met de verhoging van de administratieve lasten en eisen van overheid en gemeente, is het een feit dat er per contactuur een adminstratie-uur gedraaid wordt. Bij 50% declarabele uren, keldert het <i>werkelijke </i>uurtarief fors omlaag. Daar moeten verzekeringen, pensioenen, praktijkkosten alles vanaf. De overhead is immers niet in uren declarabel. Hoe scheef is dat? De enige conclusie kan zijn heel scheef... en het wordt nog erger als ik om me heen kijk. Zodra ik me niet als psycholoog maar als coach afficheer mag ik wel een vrij tarief heffen. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Uurtje coaching door een ervaren coach kan rond de 200 Euro per uur liggen. Aan coaches worden wel enige opleidingseisen gesteld, maar niet in die mate als in de wet BIG zijn vastgelegd. Hoog opgeleid, forse beroepscode, Tuchtrecht etc. maar niet de bijbehorende ruimte om in de vrije beroepsuitoefening je tarief zelf vast te stellen. Dat is scheef! </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Het wordt nog zotter als ik nog verder om me heen kijk. Onlangs kreeg ik de factuur van onze notaris onder ogen: de bureaumedewerker daar kost 75 Euro per uur... dat is incl. BTW bijna het tarief van de postacademisch geschoolde GZ psycholoog. De kandidaat notaris daarentegen kost 175 Euro (ex BTW) en de notaris rond de 250 Euro ex BTW. Hoezo scheef? Ik vind dit zeer scheef maar als ik er even naar kijk, zijn dit eerlijk gezegd tarieven die meer recht doen aan opleidingseisen, ervaring en praktijkvoeringsrisico's. Tarieven die rekening houden met alle 'nevenwerkzaamheden' die niet in het contactuur plaats kunnen vinden. Tarieven die het mogelijk maken om je bij te scholen, te ontwikkelen, je te verzekeren, pensioen te regelen en de administratie van een praktijk uit te besteden. Tarieven die eigenlijk ook in de zorg thuishoren maar ja... voor de zorg wil de minister dit niet uitgeven. Daar is de politiek en de NZA sterker dan de beroepsverenigingen en zijn hulpverleners te zeer met inhoud begaan om tarieven een halszaak te maken. In een land waar marktwerking in de zorg zo wordt gepromoot is het eigenlijk bizar dat er geen vrije tarieven zijn voor psychologen in vrije praktijken. Toch? Natuurlijk kan de zorgverzekeraar blijven zeggen dat ze niet meer betaalt dan een bepaald tarief maar als de cliënt wil bijbetalen, moet dat toch kunnen? Zo kunnen zorgkosten in de hand gehouden worden en kan de vrijgevestigd hulpverlener een tarief heffen dat dekkend is voor al het werk dat hij of zij levert. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Als de overheid marktwerking vertrouwt, haar taak als beschermer van een sector en beroepsgroep serieus neemt, dan stelt ze een <i>minimum </i>tarief in zodat startende praktijken een eerlijke kans krijgen en niet onder een bestaansminimum komen, maar laat ze de vrijgevestigde in vrijheid zijn of haar beroep uitoefenen en tarieven stellen. Een maximumtarief is niet nodig. Laat de markt het <i>maximum </i>tarief bepalen, gewoon in vrije onderhandeling tussen professionals en opdrachtgevers. Misschien worden de tarieven dan wel scheef maar ja, schever dan het nu is waar een coach kan vragen wat hij wil en de post academisch psycholoog de facto minder verdient per uur dan de medewerkster van de notaris, kan het niet worden. Toch? Durft u dat aan mevrouw Schippers?</span>Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-71180045039813391872015-05-04T06:44:00.000-07:002015-05-04T06:52:26.290-07:00Is er een toekomst voor de eenpersoonspraktijk na de transitie? <span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px;">In de meivakantie is de praktijk gesloten: tijd om zaken bij te werken, op te ruimen, mijn werkkamer anders in te richten (meer plek voor DDP, Theraplay en Sensorimotor werk) en na te denken over de toekomst van de vrijgevestigde praktijk </span><i style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px;">na </i><span style="font-family: Helvetica;"><span style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 11px;">de transitie. Is die toekomst er wel? Vol goede moed begon ik aan 2015 met de bedoeling het </span><span style="font-size: 11px;">systeem</span><span style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 11px;"> een kans te geven. Dat heb ik gedaan. Het systeem geeft </span><span style="font-size: 11px;">echter</span><span style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 11px;"> de eenpersoonspraktijk geen kans. </span></span><br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; min-height: 13px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px;">
De afgelopen maanden hebben hun tol geëist: voor mij is de lol er wel af. Ik heb genoeg van alle administratie, eisen, vragen, sommaties, teruggestuurde rekeningen. Ik heb weken van slapeloze nachten achter de rug. Het gevecht tegen de windmolens van de bureaucratie. Een eenzaam gevecht want hoewel ik veel bijval krijg, laat mijn beroepsgroep zich moeilijk organiseren. Het zij zo. Via de achterdeur ben ik stiekem een administratiekantoor voor de gemeente geworden… en dan al dat onbegrip ‘ maar mevrouw wilt u geen contract met ons?’ Alsof het hoogste goed is om gecontracteerd te zijn… de gemeenteambtenaar, gewend aan papierdiarree van contracten, memo’s, eindeloze inhoudsloze overleggen en wat dies meer zij heeft echt geen idee hoezeer dat het ‘gewone’ hulpverleners werk in de weg zit. Contract en veelvuldig gemeentecontact is voor de eenpersoonspraktijk een extra hobbel en tijdverspilling die niets oplevert, gelet op alle startproblemen tot op heden zelfs geen spoedige betalingen… </div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; min-height: 13px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px;">
Waarom een eenpersoonspraktijk? Waarom ben ik in 2006 voor mezelf begonnen? Adoptiezorg is een niche gebied, niet veel mensen focussen zich uitsluitend daarop. Ik wilde dat wel doen en goed doen. Dat kon alleen door me uitsluitend hierop te richten, adoptiehulp te gaan verlenen volgens de state of the art wetenschappelijke inzichten, met methoden die theoretisch kloppen maar soms nog nieuw zijn, ik wil betrokken zijn bij cliënten, soms ook buiten kantooruren en soms ook buiten de gebaande paden kunnen lopen met hen. Ik wil mijn tijd kunnen besteden aan mijn cliënten, samen met hen uitzoeken hoe ik hen het beste kan ondersteunen, waarom ze het wel met mij aandurven terwijl ze al vaak verschillende hulpverleners hebben gehad. Alleen? Meestal wel maar vaak werk ik samen met collega’s, heb intervisie, supervisie en overleg. Ik heb bijna negen jaar met veel passie en plezier gewerkt. Totdat 1 januari het doek viel. De lol is er nu wel helemaal af. </div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; min-height: 13px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px;">
Ik heb de transitie een kans gegeven. Alles volgens de regels gespeeld maar de transitie maakt mij het werken met passie en plezier onmogelijk. Er is geen toekomst voor mijn bovenregionale, gespecialiseerde eenpersoonspraktijk na de transitie, althans niet binnen het systeem van gemeentelijke jeugdzorgregio’s. Dat is wrang. Het is niet anders.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px; min-height: 13px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 11px;">
Moet de Adoptiepraktijk dan sluiten? Misschien - na de zomer neem ik als nieuwe cliënten alleen maar clienten uit mijn regio en zelfbetalers aan naast volwassen cliënten. Misschien kan ik daarmee overleven. Misschien niet. In de molens van de transitie, gericht op mainstream en grote groepen, is er vooralsnog geen ruimte voor eenpersoonspraktijken. Ik ben hiervoor gewaarschuwd en heb de bedenkers van de transitie hiervoor gewaarschuwd. Gemeenten horen aan, zijn vriendelijk en welwillend, VNG denkt mee maar er gebeurt niets. Men heeft gehoord maar niet geluisterd - het gaat bij mijn hulp niet om grote groepen. De politiek is alleen gevoelig voor de macht van het getal. Ergo: alles moet eenheidsworst zijn: simpel, laagdrempelig, in de buurt, snel toegankelijk en de triage wordt gedaan aan de keukentafel. Een rampenscenario waarvoor de kosten op termijn hoog zullen zijn maar ook daar wordt niet naar geluisterd. Het zij zo. Gespecialiseerde zorg, zeker wanneer ze in een eenpersoonspraktijk wordt geboden, is niet interessant voor gemeenten, net zo min als minipraktijken interessant zijn voor zorgverzekeraars. Er is geen toekomst voor de bovenregionale door de gemeente bekostigde eenpersoonskinderpraktijk na de transitie. Er is geen toekomst voor jeugdzorg op maat in dit systeem dat draait om controle en geld. Dat betekent dat complexe zorgvragen deels onbeantwoord blijven of dat adoptieouders zelf de kosten betalen hiervoor. Mooie bezuiniging, die zie je namelijk nooit meer terug in de cijfers. Was dat echt de bedoeling? Voor mijn adoptiepraktijk is er binnen dit systeem geen plek, geen toekomst. </div>
Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-83007191709242823652015-04-28T08:31:00.000-07:002015-04-28T08:31:33.311-07:00Open brief aan de Vaste Kamercommissies van VenJ en van VWS<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode';">
<span style="font-size: x-small;">Aan de leden van de vaste kamercommissie Veiligheid en Justitie</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode';">
<span style="font-size: x-small;">Aan de leden van de vaste kamercommissie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode'; min-height: 13px;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode'; min-height: 13px;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode'; text-align: right;">
<span style="font-size: x-small;">Bilthoven, 28 april 2015</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode'; min-height: 13px;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode';">
<span style="font-size: x-small;">Geachte dames en heren volksvertegenwoordigers</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode'; min-height: 13px;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode';">
<span style="font-size: x-small;">Graag vraag ik uw aandacht voor de nijpende situatie inzake eenpersoonspraktijken na de transitie jeugdzorg. Het systeem loopt vast, betalingen blijven uit en de bureaucratie belemmert de hulpverlening. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode'; min-height: 13px;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode';">
<span style="font-size: x-small;">Als adoptie-en pleegzorghulpverlener met cliënten uit het hele land zie ik met lede ogen aan hoe mij het werken na de transitie nagenoeg onmogelijk gemaakt wordt. Ik heb mij na mijn universitaire opleiding orthopedagogiek gespecialiseerd in adoptie, uitmondend in een proefschrift in 1999, de registratie als GZ psycholoog gehaald en op vele plekken gewerkt, in het onderwijs, jeugdbescherming (BJZ) en in het contractonderzoek. Mijn hart ligt echter bij de hulpverlening en bij adoptie, gehechtheid en trauma. Aldus ben ik in 2006 mijn eigen praktijk gestart om me hier op te kunnen focussen. Sindsdien werk ik fulltime als vrijgevestigd hulpverlener. Ik werk samen met collegae, heb intervisie, supervisie en zorg voor eigen bij en nascholing. Vanaf de eerste dag dat ik startte is er meer dan genoeg werk: ouders en kinderen, maar ook volwassen geadopteerden, BJZ en de voorzieningen voor pleegzorg weten me te vinden. Ook nu is dat zo: mijn wachtlijst is een half jaar tot een jaar. Simpelweg omdat ik geschoold ben in diverse behandelmethoden die elders (nog) niet breed zijn ingevoerd en deze veelal succesvol toepas. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode';">
<span style="font-size: x-small;">Afspraak met cliënten is dat zij ook na afsluiten van behandelingen terug mogen komen, soms zie ik ze jaren later nog een keer of vier terug bijvoorbeeld rond ingrijpende gebeurtenissen, reis naar geboorteland etc. Dat zijn heel efficiënte trajectjes omdat we al een goede basis hebben kan ik met een paar sessies zorgen dat mensen het weer alleen kunnen. Tot 2015 was ik content met mijn werk. Ouders betaalden mij en kregen na afloop van het traject (een deel) van de kosten terug van de zorgverzekeraar. Al mijn tijd kon naar behandeling, een dagdeel per maand besteedde ik aan factureren en daarmee was alles goed in balans. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode'; min-height: 13px;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode';">
<span style="font-size: x-small;">Bij de transitie heb ik van meet af aan mijn hart vastgehouden of het goed zou gaan. Tot mijn verdriet blijken mijn ergste nachtmerries en schrikbeelden waarheid te worden. Op 1 januari had ik jeugdige cliënten uit 27 gemeenten in behandeling. Een groot deel van deze behandelingen loopt over langere tijd - dus ik factureer maandelijks. Vanaf januari dus niet meer aan ouders maar aan de gemeenten. Ik heb met de meesten geen contract (alleen met mijn woonplaats). Wat schetst mijn verbazing: het lukt niet om de facturen betaald te krijgen. Sommige gemeenten willen geen papieren factuur, andere stellen enorme eisen aan facturen of verwachten dat ik alsnog een contract teken en akkoord ga met tariefsdalingen tot 25%. Is dat echt de bedoeling? Een tariefsdaling is een inkomensdaling van 25% - dat kan toch niet behoorlijk genoemd worden? </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode'; min-height: 13px;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode';">
<span style="font-size: x-small;">Volgens mij is het heel simpel: ik lever de door de regering en de kamer toegezegde zorgcontinuïteit en verwacht daar heel simpel gewoon betaling voor conform het tarief dat ik met mijn cliënten afsprak. Dat is het maximale tarief NZA 2015. Hoe moeilijk kan het zijn? Per gemeente gaat het om telkens een losse cliënt, hooguit een tweetal cliënten. Maximale kosten per gemeente zijn dan tussen de 1200 en 2400 Euro. Dat is op de begrotingen amper terug te vinden, maar op mijn persoonlijke rekening van levensbelang. De situatie loopt inmiddels uit de hand: ik heb 183 therapieën gedaan sinds 1 januari, waarvan 148 met jongeren. Van deze 148 zijn er tot op heden (eind april) 15 betaald. Daarmee komt mijn bestaansrecht in het geding. Ik heb voor ruim 12500 Euro facturen uit staan. Is dit uw bedoeling geweest? </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode'; min-height: 13px;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode';">
<span style="font-size: x-small;">Is wat ik doe uniek? Ik waag te beweren dat dit het geval is. Grote instellingen richten zich op mainstream hulpverlening. We weten uit onderzoek dat mainstream methoden, evidence based methoden, voor velen effect hebben maar niet voor iedereen. Methoden die ik inzet zijn methoden die in UK en VS breed gebruikt worden en waar training, scholing en supervisie bij hoort, die ik ook regel, het gaat dan om elementen uit Theraplay, Sensorimotor Psychotherapie en Dyadic Developmental Psychotherapy, naast EMDR en speltherapie. Cliënten die bij mij komen hebben vaak al meerdere trajecten bij andere hulpverleners achter de rug. Ouders reizen dan graag omdat ze ervaren hebben dat er meer nodig is dan de standaard aangeboden cognitieve gedragstherapie. Die heeft hen wel wat opgeleverd, maar nog niet genoeg en wij verkennen dan samen hoe we meer verbetering kunnen krijgen voor hun kind. Vaak zijn het complexe hulpvragen die veel tijd vragen, ook in de avond of buiten de contacten om. In het algemeen geen probleem maar nu ik al mijn tijd kwijt ben aan factuureisen, achter mijn geld aan zitten en transitieperikelen, komt dat in het geding. De kwaliteit die ik lever wil ik behouden. De transitie en het moeten dealen met 27 verschillende opdrachtgevers maakt dit onmogelijk. Ik ben elk weekend ten minste een dag kwijt aan administratieve zaken. Onbetaald. Voor mij heeft de transitie volkomen gefaald. Waar de gemeente voor vereenvoudigde procedures zou moeten zorgen, is er een leemlaag tussen gekomen, die alle administratieve last verplaatst naar de therapeuten - die eigenlijk gewoon willen hulpverlenen en niet hele weekends 27 verschillende soorten rekeningen op willen maken. Aldus worden de kleine praktijken volkomen vermorzeld in de bureaucratische molens van de gemeentelijke ambtenarij en verliezen cliënten keuzevrijheid. Niet alles kan dichtbij in eigen gemeente.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode'; min-height: 13px;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode';">
<span style="font-size: x-small;">Wat zou een oplossing zijn? Als de Tweede Kamer zou nagaan voor welke specialismen in vrijgevestigde praktijken deze problematiek geldt en wellicht is de oude systematiek van ouders die de hulpverlener betalen en daarna (een deel) van de kosten terugvragen bij de gemeente (was zorgverzekeraar) in te voeren. Daarmee houden ouders regie over het proces en over de betaling (kostenbewust), wordt vrije keuze geborgd en blijven vrijgevestigde landelijk werkende praktijken gevrijwaard van onnodige bureaucratie. Ook dat is vrij simpel. Een gesprek met de VNG hierover was verhelderend, maar ook dat levert nog geen betalingen op. Helaas.</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode'; min-height: 13px;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode';">
<span style="font-size: x-small;">Tot slot: de uitstaande betalingen bedragen ruim 12500 Euro zoals ik al zei. Ik heb waargemaakt wat de politiek beloofd heeft, namelijk mijn cliënten geboden wat hen toekwam en hulp verleend. Maakt de politiek ook waar wat zij zorgverleners toegezegd heeft, namelijk dat er een marktconform tarief betaald wordt, zoals ook in 2014 het geval was en gesteld is in de factsheets van de VNG? Daar heb ik nog niet veel van gezien, helaas. Ik hoop dat u het bovenstaande wilt meenemen in het jeugdzorg debat. </span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode'; min-height: 13px;">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode';">
<span style="font-size: x-small;">Met vriendelijke groet</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode';">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: 'Lucida Sans Unicode';">
<span style="font-size: x-small;">Anneke Vinke </span></div>
<div>
<br /></div>
Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-39257350836400224272015-03-07T07:23:00.002-08:002015-03-08T09:01:15.689-07:00Kinderpraktijk betaalt de rekening van de transitie<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;">Laat ik eens de rekening opmaken.Het nieuwe jaar is
ruim twee maanden oud, tijd om eens te proberen of ik inderdaad zorg bij de
gemeenten kan declareren. Bewust heb ik de VNG en haar regio’s wat tijd gegeven
maar wat schetst mijn verbazing: ik kan helemaal mijn rekeningen nog niet
sturen. Ongefactureerde uren van 1 januari tot 6 maart: 90 clientcontacturen
tegen het uurtarief dat door het NZA gemaximeerd is op 95,63. Mijn reserves raken langzaamaan op. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Geen probleem, denk ik dan - nog wat naïef zoals later
zal blijken - dan factureer ik gewoon bij mijn cliënten, zoals ik gewend ben
als contractvrij werkend psycholoog. Zij betalen mij en dienen dan de factuur
in bij hun gemeenteloket. Net zoals we gewend waren met de zorgverzekeraar. Als
ik dat opper, krijg ik de wind van voren: de gemeenten gaan geen zorg aan
burgers vergoeden. Ik moet dus voor iedereen van wie de zorg uit 2014 doorloopt
in 2015 bij de gemeente declareren. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Hoe gaat dat dan? Nou daarvoor moet de gemeente weten
dat er een client in zorg is. Daar heb ik voor gezorgd: na vele uren mailen en
bellen met de helpdesk Go-jeugd, heb ik een databestand met gegevens van
cliënten in zorg kunnen aanleveren. Tijdsinvestering: 40 uur. Onvergoed. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Op dit moment heb ik 40 actieve cliënten, waarvan 8
boven de 18 zijn (gelukkig kan ik daar wel contractvrij declareren), maar die
andere actieve cliënten 32 wonen in 27 verschillende gemeenten…. de angst bekruipt me.. hoe zal
dit gaan? Niemand kan het me vertellen. Mijn cliënten vragen het voor me na.
Overal medewerking, heel fijn, en gemeenteambtenaren doen erg hun best om
beschikkingen te maken en behulpzaam te zijn maar ja, al het overleg, mailen,
navragen, registreren. Elke gemeente heeft een ander tarief zodat ik per client
een nacalculatie zal moeten sturen waarin de eigen bijdrage staat. Minimaal een
uur per client ben ik daar nu mee kwijt: zeker 30 uur onbetaald werk en
dadelijk na afsluiten van trajecten nog eens een half uur per cliënt voor het
nacalculeren van de eigen bijdrage en innen van die gelden.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Daarmee ontdek ik een nare kant van de transitie
jeugdzorg: het hele financiële risico ligt op de basis. Al meer dan twee
maanden heb ik geen geld gezien en ondertussen elke vrije minuut besteed aan de
administratieve rompslomp. Dat vind ik heel moeilijk te verteren. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Vol goede moed verdiep ik me toch maar weer in
beleidsregels, softwareprogramma’s (die doodleuk een % van mijn omzet willen -
de lachende derde die groot geld verdient over mijn rug - ik mag mijn tarieven
niet verhogen van de NZA maar zij vragen gewoon wat hen invalt), portals en wat
dies meer zij. Tijdsinvestering: 20 uur onbetaald werk.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Hoe meer ik me verdiep, hoe groter de paniek wordt.
Kafka is er niets bij. Codelijsten, certificaten, aansluitingen op beveiligde
sites op portals en dergelijke: het is een oerwoud. Een waarachtig
bureaucratisch oerwoud gedreven door controlezucht, winstbejag van
tussenpersonen (automatiseerders!) en onwetendheid van welwillende ambtenarij.
Ongelooflijk. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Ik moet er mee dealen dus mijn aversie zet ik opzij,
informeer cliënten, maak facturen maar dan… moet ik communiceren via de
zogenoemde Istandaarden… wat schetst mijn verbazing: ook dat is onmogelijk.
Waarom? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Tja, ik werk op de Mac - een stabiel systeem waar ik
vol op kan vertrouwen. Dat mag niet van de overheid: er is alleen via windows
based pc’s communicatie tussen zorgverleners en gemeenten mogelijk. Het
beheerteam van Istandaarden geeft aan daar niets mee te zullen doen - zij
adviseren het volgende ‘Verder zit er niets anders op dan ergens een Windows PC
vandaan te halen.” Daarmee werpen ze een hinderpaal op. Mag dat zomaar? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="EN-US" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Helvetica;">Voor eenpersoonspraktijken als de mijne is dit niet op
te brengen. Ik moet goed overwegen wat ik ga doen en hoe ik dat ga doen. De
cliënten nu in zorg,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>daar ga ik mee
verder en zal hun betaling via hun woonplaats moeten regelen. Nieuwe jeugd
cliënten kunnen alleen aangenomen worden als zij volledig zelf betalen. De
gemeentelijke route is op deze wijze niet werkbaar: als er per clientuur 1 uur
administratie volgt - zonder dat ik enig inhoudelijke actie nog heb gedaan -
dan kan dit niet uit, niet tegen het NZA tarief. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:DocumentProperties>
<o:Revision>0</o:Revision>
<o:TotalTime>0</o:TotalTime>
<o:Pages>1</o:Pages>
<o:Words>681</o:Words>
<o:Characters>3749</o:Characters>
<o:Company>FSW Leiden / ADOC</o:Company>
<o:Lines>31</o:Lines>
<o:Paragraphs>8</o:Paragraphs>
<o:CharactersWithSpaces>4422</o:CharactersWithSpaces>
<o:Version>14.0</o:Version>
</o:DocumentProperties>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>NL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>JA</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="276">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standaardtabel;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:Cambria;
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-language:JA;}
</style>
<![endif]-->
<!--StartFragment-->
<!--EndFragment--><br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Helvetica;">De rekening van de
transitie staat op dit moment op 90 uur werk dat nog betaald moet worden, 90
uur die ik nooit terug zie en nog steeds onduidelijkheid over communicatie,
declaratie en wat dies meer zij - en dit is nog maar het begin. De eenpersoons kinderpraktijk betaalt de rekening van de transitie. </span><o:p></o:p></div>
Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-11716769940572937882014-12-06T08:08:00.003-08:002014-12-06T08:08:47.894-08:00Verdeeld Veld<span style="font-family: Verdana;"><span style="font-size: 9px; letter-spacing: 0px;">Ruim 20 jaar loop ik mee in het adoptieveld zoals dat heet, een bijzonder veld. Een veld dat naast wetenschap gedreven wordt door emotie. Een veld waar media soms de regie pakken. Een complex veld dat nu wederom verdeeld dreigt te worden of al is? De </span><span style="font-size: 9px;">uitzending van Arena waaraan ik deel mocht nemen, laat dat eigenlijk al zien. Deze ontwikkeling baart me z</span><span style="font-size: 9px; letter-spacing: 0px;">orgen. Veel zorgen. </span></span><br />
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px; min-height: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Onlangs zei iemand me dat we terug zijn in 1993 - ik hoop vurig van niet. Ik wil mijn best doen dat dit niet zo ver komt. Terug in de tijd? Is dat wel zo slecht? Of was het toen beter? Beter was het niet wel extreem verdeeld - nog verdeelder dan het nu is. </span></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px; min-height: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">In 1993 liep ik net een jaartje mee en begon langzaam maar zeker iedereen te leren kennen, het veld in het oog te krijgen. In 1993 was er nog geen verbinding in de adoptiedriehoek: elke groep trok alleen op. In de aanloop op de conferentie Adoptiedriehoek Interactief in 1995 faciliteertde het Fiom ontmoetingen tussen de leden van de driehoek, het uitwisselen van ervaringen over afstand en adoptie begon daar en was nodig, was leerzaam en emotioneel. </span></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px; min-height: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">De wetenschap was al wat langer met adoptie bezig: aan de UU werd de leerstoel adoptie vanaf 1984 door Rene Hoksbergen vervuld met ook een Adoptiecentrum voor zowel onderzoek als behandeling. In Utrecht en in Rotterdam werden longitudinale studies naar geadopteerde kinderen en hun gezinnen opgezet, waarover de eerste publicaties vanaf 1989 verschenen. </span></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px; min-height: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Deze studies gaan tot op heden voort: de Sophia Longitudinal Adoption Study en de Leiden Longitudinal Adoption Study geven veel inzicht in ontwikkeling, groei en functioneren van geadopteerden die in de jaren tachtig van de vorige eeuw naar Nederland kwamen. In 2000 verhuist de leerstoel adoptie naar Leiden. Sindsdien is Femmie Juffer de Nederlandse hoogleraar adoptie en is het kenniscentrum Adoptie en Pleegzorg, ADOC, gesitueerd in de nabijheid van de leerstoel. </span></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px; min-height: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">In de jaren tussen 1989 en 2014 gebeurt er veel: Nederland ondertekent het Haags Adoptie Verdrag, past haar adoptiewetgeving aan, evalueert de wet (2004) en er zijn diverse pogingen om ook daadwerkelijk de wet aan te passen, tot op heden zonder resultaat. De adoptieketen, bestaand uit de Stichting Adoptie Voorzieningen, de Raad voor de Kinderbescherming, de Centrale Autoriteit Adoptie en de Vergunninghouders (bemiddelaars), probeert in verbinding en afstemming binnen nationale en internationale kaders ervoor te zorgen dat adoptie zorgvuldig wordt uitgevoerd. Dat lukt niet altijd: telkens weer zijn er vragen over de juistheid van informatie, over geld, over geboorteouders die wel of onder dwang hun kind afstonden, wel of niet overleden blijken of over geadopteerden die het heel moeilijk hebben, boos zijn over hun adoptie. Zo halen schrijnende verhalen de media en blijft de boodschap hangen dat het vaak ‚fout’ gaat met adoptie. Voor al die geadopteerden (80-90%, zo laten meta-analyses zien) die hun weg gevonden hebben een beeld dat zij niet herkennen. Het blijkt heel ingewikkeld om verschillende emotiegeladen ervaringen, elk met evenveel waarde naast elkaar te laten bestaan. De ervaringsdeskundigen wisselen uit, verbinden en vinden elkaar soms wel en soms niet, de media blijven geïnteresseerd en als er een calamiteit is, ligt verdeeldheid op de loer.</span></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px; min-height: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Na diverse ingewikkelde situaties rond adoptie begin 21e eeuw, hebben een aantal mensen in het adoptieveld zich bij elkaar gepakt. Dit was de start van De Nationale Adoptiedialoog. In het totaal zijn er 7 bijeenkomsten geweest, buiten het zicht van de media, met als doel te ontmoeten in beslotenheid en vertrouwelijkheid, respectvol voor ieders ervaring. Agree to disagree. Deze dialoog was heel bijzonder en waardevol - maar hoe te komen van dialoog naar handelen? Daar werd het ingewikkeld. Eerste stap was een brief voor de Special Commission meeting van de Haagse Conferentie in 2010. Drie thema’s die telkens terugkwamen - en waarover grote consensus was dat dit echt belangrijke thema’s zijn die uitgediept dienen te worden om te komen tot zorgvuldige adoptie - zijn in die brief als opdracht naar voren gebracht, namelijk: </span></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px; min-height: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">1. Belang van het kind: </span></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">* Ontwikkel een heldere omschrijving van het begrip ‘ belang van het kind’ dat recht doet aan </span></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">het levenslange karakter van afstand en adoptie en waarin – naast juridische aspecten- ook </span></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">aandacht is voor psycho-/sociaal-/emotionele-en culturele aspecten en tevens voor individuele </span></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">diversiteit.</span></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px; min-height: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">2. Subsidiariteit (eerst zoeken naar opvang in eigen familie, omgeving, land)</span></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">* Maak per land inzichtelijk hoe subsidiariteit is ingevuld en wordt uitgevoerd en besteed </span></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">hierbij ook aandacht aan de culturele aspecten van een land die van invloed zijn op de invulling van het begrip: de eigen kracht van een land om zijn of haar kinderen binnen bestaande tradities, gebruiken en voorzieningen de kans te geven om op te groeien en zich te ontwikkelen. </span></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">* Maak in een dossier het proces inzichtelijk: welke stappen zijn gezet en hoe passen deze stappen in de cultuur van het geboorteland van de geadopteerde?</span></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px; min-height: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">3. Transparantie en traceerbaarheid </span></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">* Ontwikkel een Good Practice in samenspraak tussen zendende en ontvangende landen waarbij zoveel mogelijk feitelijke informatie rond afstand en adoptie wordt bewaard </span></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0px;">* Ontwikkel -met in acht name van culturele verschillen - eenduidige, transparante afspraken over verantwoordelijkheid voor dossierinformatie (met minimumstandaards rond kwaliteit en aard van de informatie) en rond het toezicht hierop?</span><span style="letter-spacing: 0px;"> </span></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px; min-height: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">De Special Committee heeft kennis genomen van de brief. De punten die zijn geformuleerd in 2014 blijven echter nog steeds van kracht. Na deze actie in 2010 en brief blijft het even stil rond de DNA. De dialogen zijn langzaam aan gestopt - zo lijkt het maar… er is nog niet veel veranderd. Juist omdat er nog niet veel is veranderd, blijven de thema’ s overeind en nu lijken we ook in het adoptieveld de gezamenlijkheid te verliezen. Dat vind ik jammer. Ik wil niet terug naar 1993! Daarmee komen we namelijk nooit terecht bij een betere praktijk - alleen in echt luisteren naar elkaar en openheid is de sleutel te vinden. Daarmee een pleidooi om het ritme op te pakken en de dialoog te herstarten. Zodat we in 2015 als adoptieveld, bestaand uit moeders die hun kind af moesten staan, geadopteerden en adoptieouders, professionals, beleidsmakers en wetenschappers, GEZAMENLIJK zoeken naar wegen die recht doen aan waar adoptie voor bedoeld is: het geven van een gezin aan een kind, dat niet kan/mag opgroeien bij geboorteouders.</span></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px; min-height: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Het kind centraal, een Child Led System - want kinderen overal ter wereld hebben recht op een gezin waar ze onvoorwaardelijk bij mogen horen en waar ze mogen worden wie ze zijn. Waar ouders sensitief op hun ontwikkelings-en opvoedingsvragen ingaan en waar ze beschermd en veilig zijn. Als dat niet kan bij de ouders waar een kind geboren is, als dat niet kan in het land waar het kind geboren is, noch bij familie, noch bij vrienden of in een wijder netwerk noch in pleeggezin of binnenlandse adoptie, dan - en alleen dan - <i>kan </i>interlandelijke adoptie overwogen worden. Als laatste en ultieme optie vanuit het belang van het kind. Een onverdeeld veld waarin respect is voor ieders standpunt en ervaringen is hiervoor voorwaarde!</span></div>
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px; min-height: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<br />
<div style="font-family: Verdana; font-size: 9px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">© Anneke JG Vinke 6 december 2014</span></div>
<div>
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><br /></span></div>
Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-28838880008690806542014-11-28T02:08:00.000-08:002014-11-28T02:12:23.891-08:00Risicotaxatie: de zorg in 2015<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Het rommelt in Nederland, er wordt gerommeld in Nederland. De media overstelpen ons met spotjes over Nederland verandert, de zorg verandert mee. Verandering is okay, beweging is prima maar rommel maken is zorgelijk. De veranderingen in de zorg zijn geen verbeteringen, de zorg ontzorgt - in rap tempo - zo rap dat er straks geen zorg dreigt te zijn. Een risicotaxatie lijkt op zijn plaats. Daarvoor gebruik ik Eileen Munro’s eenvoudige methode die zij ontwikkelde n.a.v. calamiteiten in de Engelse kinderbescherming (Munro, E. (2000). Effective Child Protection. London: Sage).Munro stelt dat er bij risico-inschatting vier vragen beantwoord moeten worden: </span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px; min-height: 17px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 10px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">1. Wat gebeurt er of is er gebeurd</span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 10px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">2. Wat kan er gaan gebeuren</span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 10px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">3. Hoe waarschijnlijk is het dat dit gaat gebeuren?</span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 10px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">4. Hoe onwenselijk is het dat dit gaat gebeuren </span><span style="font-size: 12px; letter-spacing: 0px;">gebeurd? </span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 10px;">
<span style="font-size: 12px; letter-spacing: 0px;"><br /></span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px; min-height: 17px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span>Achtereenvolgens beantwoord ik deze vragen voor de lopende transitie.</div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px; min-height: 17px;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">1. Wat is er gebeurd:</span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">* Er is er niet geluisterd naar de zorgprofessionals en naar cliënten die bij overheden aangegeven hebben wat ze nodig zouden hebben. Petities, overleggen, hoorzittingen het mocht niet baten: het geld en blinde geloof van politici, niet gehinderd door enige vakinhoudelijke kennis of historisch besef laat deze trein doordenderen.</span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px; min-height: 17px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">*De transitie voltrekt zich vrijwel op gelijke wijze als in de jaren tachtig de transitie van overheid naar provincie geschiedde en wij weten waar dat toe heeft geleid: een niet optimaal functionerend jeugdzorg systeem -overigens ook met de leuze dichtbij de client, een hulpverlener, een plan etc… Welke les is geleerd waardoor dit systeem nu wel kans van slagen heeft? Ik heb de vraag talloze malen gesteld en geen antwoord gekregen… dat stemt me somber.</span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px; min-height: 17px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">* Er is geen geld voor zorg maar er is wel geld voor advies, informatisering, congres, communicatie .Wie zijn de architecten van Bureau Jeugdzorg, de Centra voor Jeugd en Gezin en nu deze transitie? Welke namen horen daarbij? Ik zie eigenlijk vaak bekende namen… dat stemt me somber: is dit nu voortschrijdend inzicht of is het veel platter en is na een verandering die uitgeadviseerd is een nieuwe verandering nodig om aan de slag te blijven?</span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px; min-height: 17px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">*De zorg is nu al ondermaats geworden : de zorg wordt op dit moment uitgehold in aanloop op de transitie: de continuïteit in de hulpverlening is ernstig gecompromitteerd. Velen kregen al ontslag aangezegd, clienten krijgen te horen dat ze (weer) van hulpverlener moeten wisselen, personeel wordt intern geschoven als poppetjes op een schaakbord waarmee specifieke expertise gewoon wordt genegeerd. We zijn allemaal generalist en alles kan generalistisch worden opgelost lijkt de (naïeve) opvatting van beleidsmakers te zijn. Niemand is zo blind en doof als hij die niet wil of durft horen en zien. </span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px; min-height: 17px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span></div>
<span style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px; letter-spacing: 0px;">* Het</span><span style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px; letter-spacing: 0px;"> </span><span style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px; letter-spacing: 0px;">idee van mantelzorg is prachtig maar met een snel vergrijzende samenleving en steeds minder mensen die het geld daarvoor via werk op moeten brengen is daar toch wel een groot knelpunt: hoe is het mogelijk om naast een fulltime baan ook de mantelzorg voor ouders (vaak ver weg) of kind op je te nemen? Dat gaat de economie ook voelen, zij het op een andere manier dan wanneer de zorg direct betaald wordt. Deze indirecte prijs in persoonlijke overbelasting en minder productiviteit in het werk van de mantelzorger zou wel eens heel hoog kunnen zijn.</span><br />
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px; min-height: 17px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">* De zorg lokaliseert , maar iedere gemeente vindt het eigen wiel uit. Zonder ook maar enig landelijk inhoudelijk kader kan iedere gemeente doen wat hem of haar goeddunkt- en dat gebeurt nu ook. Elke vier jaar kan dit weer anders zijn, want ja dan hebben we weer verkiezingen en wisselt het bestuurlijk kader. Versnippering, willekeur, discontinuïteit liggen op de loer. </span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px; min-height: 17px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">* De politiek wil een daad stellen. Dat is gelukt: de jeugdwet ligt er en ook de wet maatschappelijke ondersteuning is er. Zij zijn per 1.1.2015 onze wettelijke kaders. Hoe heeft de politiek zo ver kunnen dwalen van wat haar doel is? Politiek moet het volk dienen, zorgen dat de zwaksten in de samenleving beschermd worden naar eer en geweten, volgens laatste stand van zaken in wetenschap en met de schaarse middelen die tot haar beschikking staan. Door zorg te generaliseren, locaal neer te zetten zullen er meer zelfbetalers komen. De kloof tussen arm en rijk wordt verbreed.</span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px; min-height: 17px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">2. Wat kan er gaan gebeuren?</span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">De zorg ontzorgt, de trein dendert door en in het meest nare scenario zijn er dadelijk ouderen en kinderen waar geen zorg meer voor is, waar niemand adequaat voor zorgt. Wachtlijsten zullen oplopen, crisishulpverlening is niet voldoende geborgd, individuele zorgverleners zullen proberen te redden wat er te redden valt omdat zij nu eenmaal loyaal zijn aan hun vak en cliënten. Gemeenten zullen proberen te sturen maar daarin snel de regie kwijt raken omdat het veld groot en grillig is en uiteindelijk zullen er cliënten zijn waarvoor de zorg te laat komt of zo niet passend is dat zij niet geholpen worden. In het meest nare scenario met overlijdens tot gevolg. </span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Het meest rooskleurige scenario is dat iedereen het oppakt en dat het een succes wordt omdat er zo veel nieuwe kansen zijn maar gelet op de schaarse middelen en de onrust acht ik dat niet waarschijnlijk. Daarvoor is er (nog) te veel onduidelijkheid en zijn de veranderingen die worden doorgedrukt te grootschalig.</span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px; min-height: 17px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">3.Hoe waarschijnlijk is het dat dit gaat gebeuren? </span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Helaas is het onoverkomelijk. De wetten liggen er, de countdown loopt. Het geld dat als extra beschikbaar was is grotendeels opgegaan aan mediacampagnes adviseurs, congressen, voorbereidende overleggen, contracteringsprocedures etc. Het is derhalve zeer waarschijnlijk dat we een doemscenario ingaan, met zijn allen en niemand in politiek of gemeente kan zeggen dat men het niet geweten heeft, in volle tegenwoordigheid van geest is hiervoor gekozen. Een politiek besluit en de professionals hebben het niet kunnen keren. </span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">De enigen die nu nog iets te zeggen hebben of zullen krijgen zijn de rechters, ik voorzie vele rechtszaken en uitspraken die druk op het nieuwe systeem gaan leggen en zorg gaan opleggen, waarbij zich de situatie voor kan doen dat er geen zorg of budget meer is. Of, om met Donner te spreken ' waar niets is gaat zelfs de keizer te voet". Hebben we dat gewild? </span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px; min-height: 17px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">4. Hoe onwenselijk is het dat dit gaat gebeuren?</span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">De politiek vindt het wenselijk, het veld vindt het onwenselijk. Laten we vanuit de menselijke maat kijken hoe onwenselijk het is dat mensen langer zelfstandig zijn: dat is in principe prima, mits op een verantwoorde wijze. De vraag is hoe verantwoord deze wijze is. </span><span style="letter-spacing: 0px;">Ik vind de ingezette transitie 100% onwenselijk: geld is leidend, procedures, controlemechanismen, portals, administratieve handelingen alles tot in detail uitgewerkt maar de inhoud van de zorg is vergeten en daar ging het toch om?</span><span style="letter-spacing: 0px;"> Met stoom en kokend water moest dit en na 1.1.2015 staan we voor een groot aantal zorgvragers met lege handen. Dat vind ik uitermate onwenselijk en onmenselijk. </span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px; min-height: 17px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="min-height: 17px;">
<span style="font-family: Lucida Sans Unicode;"><span style="font-size: 11px;">De risico</span><span style="font-size: 11px; letter-spacing: 0px;">inschatting die voortvloeit uit deze vier vragen kan alleen maar leiden tot de conclusie dat de transities een feit zijn, het risico aanzienlijk is - misschien zelfs wel onacceptabel hoog - en de te betalen prijs op persoonlijk als maatschappelijk vlak hoog. Is dat echt de bedoeling geweest? Nu nemen </span><span style="font-size: 11px;">gedane zaken geen keer. Dus wat te doen als dit de conclusie moet zijn? </span></span></div>
<div style="min-height: 17px;">
<span style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px; letter-spacing: 0px;">Het tij keren is niet gelukt, maar wat wel kan is toch streven naar een landelijk kader. Daarvoor is </span><span style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px; letter-spacing: 0px;">inhoudelijke consensus nodig. Een Framework dat wetenschap, professionals en politiek tezamen neerzetten is onontbeerlijk. Dat is een taak die het petje van de VNG ver te boven gaat. Besturen is een vak, zorgverlenen ook. Geef het veld terug aan de professionals en faciliteer hen, bestuurders, in plaats van controleer en beknot. Een landelijk geldend, locaal uitgevoerd systeem, met professionele ruimte en sturing door inhoudelijk deskundigen is de enige manier om rechtsongelijkheid tussen gemeenten te voorkomen. De kenniscentra dienen hier een sleutelrol in te spelen samen met de beroepsverenigingen, gefaciliteerd door overheid. Dat wordt dan (alsnog) e</span><span style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px; letter-spacing: 0px;">en systeem zoals men in de UK kent, ook niet perfect, maar in elk geval ‚child Led’ voor wat betreft jeugdzorg een systeem waarbij het kind centraal staat - ook in de WMO kan dat, een systeem waarbij de cliënt centraal staat en niet de bureaucratische controle…</span><span style="font-family: Lucida Sans Unicode;"><span style="font-size: 11px; letter-spacing: 0px;"> en niet geheel </span><span style="font-size: 11px;">onbelangrijk</span><span style="font-size: 11px; letter-spacing: 0px;">, een systeem waarin de </span><span style="font-size: 11px;">continuïteit</span><span style="font-size: 11px; letter-spacing: 0px;"> geborgd is, langer dan de vier jaar dat een college zit bij een gemeente.... en geen systeem zoals er nu ligt waarbij protocol, procedure en controle leidend zijn. Deze zaken zijn nodig om te faciliteren maar niet om te sturen. Dat is de wereld omgekeerd en dient de </span><span style="font-size: 11px;">cliënten</span><span style="font-size: 11px; letter-spacing: 0px;"> niet. </span></span></div>
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px; min-height: 17px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<br />
<div style="font-family: 'Lucida Sans Unicode'; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Voor mij wordt dat de uitdaging voor 2015: binnen de kaders die we als professionals niet gewenst hebben toch de zorg bieden die nodig is en dan hopelijk tot inzicht komen dat we een LANDELIJK format niet kunnen ontberen. Dat is een manier om de rommel die nu gemaakt is op te ruimen. Samen want zonder gezamenlijkheid gaat het niet. </span></div>
Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-45815730920204330792014-11-11T14:57:00.000-08:002014-11-12T11:56:24.111-08:00Comfort and Joy<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Kinderen die in een adoptie of pleeggezin groot worden hebben ieder voor zich een bijzonder levensverhaal. Zij zijn de kinderen die niet opgroeien bij hun biologisch ouders, die dikwijls meerdere intense verliezen, trauma, soms mishandeling, vaak angst, verdriet en stress meegemaakt hebben. Meer en vaker dan zou moeten mogen. Soms zijn dit de kinderen voor wie de wereld te moeilijk is juist omdat er in het begin, toen het erop aankwam, er geen volwassene was die voor hen kon zorgen. Zij komen soms in conflict met de buitenwereld: met het gezag, met school, met hun adoptie of pleegouders, met zichzelf, met emoties.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<br />
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Voor kinderen bij wie de start buitengewoon moeilijk was, is er een risico op allerlei problemen en daarmee een</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"> risico om het niet te redden in de wereld. Vaak spreken we van problematische gehechtheid en zien we het trauma wel maar labelen de problemen in termen als ADHD, ASS, ODD en OCD. Hoe anders is de behandeling als we het trauma 'vergeten' of 'nog niet' aanpakken. </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"> Hoe ongelooflijk moeilijk het is om voor hen een passende behandeling te vinden. Soms geeft de hulpverlening op. Geven ouders op. Dan is er geen gezin meer, maar alleen nog maar een leefgroep, een kindertehuis. Dat moeten we niet willen. </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Dit zijn de kinderen die het risico lopen om het predikaat te krijgen dat zij niet in een gezin passen... maar is dat wel zo? </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Passen zij niet in een gezin of durven wij - hulpverleners en ouders - de intensiteit van hun emoties niet aan? </span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Dit zijn immers kinderen waarvoor het protocol niet werkt, die niet blijvend reageren op al onze prachtig beschreven evidence based behandelingen. Dit zijn kinderen die van ouders en hulpverleners voortdurend flexibiliteit vragen, maar vooral op zoek zijn naar echte verbinding. Een echte bestendige intermenselijke relatie. Dit zijn de kinderen die allereerst behoefte hebben aan comfort and joy. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Comfort en Joy zo stelden vandaag Dan Hughes en Jonathan Baylin zijn nodig om ervoor te zorgen dat het kind kan herstellen van het relationele trauma dat hem of haar in het begin van het leven, voor de pleegzorg of adoptieplaatsing, is overkomen. Door het kind te helpen de pijn te voelen, het trauma te integreren, zijn eigen verhaal te (her)schrijven met een nieuwe betekenis, samen en in verbinding met een gehechtheidsfiguur, kan het kind ervaren hoe heerlijk het is om blij te zijn, om echt intens te genieten.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Kinderen die veel stress en separaties hebben meegemaakt, ervaren 'blocked trust', sterker nog - neurowetenschappen tonen aan dat hun brein het vermogen tot vertrouwen blokkeert. Niet zomaar, maar uit zelfbescherming, zo stelt Jon Baylin. Deze kinderen leren al vanaf de eerste dag in hun leven, of soms al daarvoor, dat volwassenen niet te vertrouwen zijn en zij <i>kunnen </i>niet anders dan de pijn van deze ervaring blokkeren. Daarin zijn ze effectief maar zo effectief dat ze niet alleen pijn voorkomen maar ook zichzelf beletten plezier te ervaren. Dat is voor hen de enige manier om te overleven in een wereld zonder zorg, liefde, voorspelbaarheid, betrouwbaarheid en sensitiviteit, een wereld zonder comfort and joy. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Dat is nogal wat. Zelfbescherming waardoor je om te overleven jezelf het plezier van intermenselijke verbindingen ontzegt....als dat de basis van je leven is. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Pleeg of adoptieouders die - op een later punt in het leven van dit kind - voor dit kind gaan zorgen willen het juist overladen met comfort en joy - beiden zijn immers zo gemist. Het kind geven wat het gemist heeft. Maar wat als het kind dit niet zomaar kan ontvangen? Hoewel het kind hier intens naar verlangt, kan het dit niet aan: wat mooi is, wat te mooi is moet meteen weer kapot..... </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Hoe het verhaal verder gaat, kennen we allemaal: afweer, wisselende stemmingen, boosheid. Allemaal direct te herleiden op supersnelle processen in ons brein. Natuurlijk doet dit ook wat met de nieuwe ouders.. als een kind niet <i>kan </i>vertrouwen, kan de ouder geen relatie bouwen en onstaat er naast 'blocked trust' bij de ouder 'blocked care' oftewel geblokkeerde zorg. Mooie boel is dat: welwillende en capabele ouders, een kind dat het zo nodig heeft maar allebei 'op slot'. Wat nu? </span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Laat ik eerst zeggen wat er NIET moet - juist kinderen die nooit de ervaring gehad hebben dat ze geliefd kunnen worden om wie ze zijn, dat mensen plezier hebben in het gewoon bij hen zijn, juist deze kinderen reageren NIET op straf, beloning of op gedragsregulatie. Deze kinderen - en hun ouders - hebben een <i>nieuwe ervaring</i> nodig om als tegengif te fungeren tegen alles wat er gebeurd is. Reparatie binnen de relatie geldt als basis voor nieuwe ervaringen - straf (en zeker vergelding) moet vermeden worden. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><i>'It takes an experience to antidote an experience'</i> : immers in een ervaring worden nieuwe verbindingen gelegd in het brein, in een ervaring en het delen van moeilijke emoties, zoals verdriet en emotionele pijn, ligt de - soms zware weg naar het (leren) beleven van vreugde. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Hoe kom je dan bij zo'n ervaring? Een in VS, Canada en UK beproefde -maar voor Nederland nog nieuwe - weg is Dyadic Developmental Psychotherapy (<a href="http://www.ddpnetwork.org/">www.ddpnetwork.org</a>). Dit is een attachment based ouder-kind therapie, beschreven door Dan Hughes, waarbij ouder en kind samen, onder (bega)leiding van de therapeut betekenis zoeken naar hetgeen een kind is overkomen. Het zoeken naar het verhaal van het kind, de ervaringen en overtuigingen die het kind heeft meegekregen over zichzelf en deze delen in de intersubjectiviteit van de therapy, in volledige afstemming van affect, aandacht en intentie en het kind helpen woorden te geven aan wat er gebeurt zijn helend. Emoties spelen daarbij ook een rol: het verdriet dat onder de boosheid of angst ligt mag er zijn want samen met ouders en therapeut is het te dragen. Als het verdriet er geweest is, komt er ruimte voor plezier en vrolijkheid. Dan legt het brein verbindingen en laat oude verbindingen verbreken. Prachtig en helder beschreven in 'brain based parenting' waarvan in het najaar van 2014 de Nederlandse vertaling verschijnt bij Hogrefe.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small; font-weight: normal;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Tijdens twee studiedagen gewijd aan DDP illustreerden Baylin en Hughes het bovenstaande en met (voor)beelden, van het brein en van therapiesessies. Zij werden daarin aangevuld door Engelse DDP therapeuten die stukken van hun werk lieten zien, zowel in adoptie- als pleeggezinnen maar ook in residentiële zorg. Inspirerend. Hoopgevend. De relatie en ontmoeting, compassie en empathie, zorg en aandacht, intersubjectiviteit en afstemming, comfort en joy. Bij mij zindert alles nog na - een aanpak die we veel en veel breder zouden kunnen - en wat mij betreft moeten - omarmen. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Bring in the family en geef haar gereedschap voor comfort en joy! </span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">© Anneke Vinke 11.11.2014</span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small; font-weight: normal;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small; font-weight: normal;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Nov. 2014 In Walsall, net noordelijk van Birmingham, vonden de tweede Dyadic Developmental Psychotherapy Studydays plaats - voor de tweede keer in vijf jaar tijd kwamen therapeuten getraind in dyadic developmental psychotherapie bij elkaar. In vijf jaar tijd gegroeid van een handjevol enthousiaste mensen naar een ware gemeenschap van meer dan 140 clinici in de UK - en een kleine handvol buitenlanders uit Finland, Nederland en Ierland. De uitdaging is om ook in Nl. DDP groter te maken en om onderzoek van de grond te trekken. In Nederland zijn circa 20 therapeuten getraind in DDP - </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Tot mijn grote spijt kon ik de auteurs van de Richtlijn Problematische gehechtheid die op 11.11.2014 online kwam, niet overreden tot opnemen van DDP in de interventiemodaliteiten. Wellicht bij een update. </span></div>
Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-55324905617834898312014-09-28T05:02:00.003-07:002014-09-28T05:02:53.617-07:00From the Cradle to the Grave<div style="font-family: Helvetica; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">From the cradle to the grave stelt Bowlby - de grondlegger van de gehechtheidstheorie - gehechtheid is belangrijk from the cradle to the grave. Als kinderpsychologe ben ik van oudsher erg gefocused op die wieg en de start van gehechtheidsrelaties, de overdracht van ouders naar kind en het zo nodig repareren en herstellen van moeizame relaties. Daar komt van alles bij kijken. Parallelen, anekdotes ook in mijn prive-leven in ons gezin met drie opgroeiende kinderen: gehechtheid is overal. Letterlijk overal - to the grave is zo maar ineens ook mijn leven binnengekomen - enig kind ben ik en mijn ouders zijn de figuurlijke krakende wagens die een lang leven beschoren is. Helaas niet zonder allerlei voor hen heel nare ongemakken. Volledig afhankelijk van zorg, verzorging, verpleging beiden bijna 90 jaar oud en immobiel. Ze wonen sinds 2,5 jaar om de hoek en dan merk ik ineens hoe zwaar de gehechtheidsrelaties tellen. Hoe ingewikkeld het kan zijn voor oude mensen om weer te wennen aan nieuwe verzorgsters, aan wisselingen in routine, andere gezichten, andere aanpak. Hoe zeer dat hun kwaliteit van leven daardoor wordt bepaald. </span></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Gehechtheid gedijt bij stabiliteit, voorspelbaarheid. Waar we voor kleine kinderen regelen dat er op een KDV een beperkt aantal verzorgers is, leveren we onze ouderen uit aan legers verschillende werkstudenten en tijdelijke invalkrachten. Een klein kind reageert op te veel separaties en wisselingen met onveiligheid en ik zie dezelfde parallel bij mijn ouders. Waar het leven verstilt, het kringetje kleiner wordt, wordt veiligheid ontleend aan de relaties met verplegers, verzorgers, nachtbroeders. Aan hun vermogen empathisch te zijn, te troosten, angsten weg te nemen. Daar waar dat wel gebeurt stel ik me voor dat ouderen zich prettiger voelen, minder pijn, angst en onlust ervaren en daarmee ook minder geld kosten en meer plezier hebben en uitstralen. Alleen maar winnaars. Maar dat is er niet. Juist daarop wordt bezuinigd en ik schaam me, schaam me diep voor politiek en instellingen die de menselijke maat vergeten. De maatschappij die praat over compassie, gemeenschapszin en participatie maar daar niet de randvoorwaarden voor schept en er al helemaal geen geld voor over heeft. </span><span style="letter-spacing: 0px;">Een maatschappij die verarmt en verschraalt en daarmee meer ongelukkige, eenzame ouderen heeft dan verantwoord is.</span><span style="letter-spacing: 0px;"> </span></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Mijn pleidooi: allereerst als onderzoeker om eens naar de gehechtheidsrelaties van ouderen te kijken, naar een optimaal aantal verzorgers en naar een gehechtheidsconsistente aanpak en de effecten daarvan op kwaliteit van leven. Daarnaast heb ik als dochter van twee oude, zeer hulpbehoevende ouders, de wens dat er continue, stabiele en voorspelbare zorg komt. Daar ligt een uitdaging voor gemeente en voor organisaties. Jeugdzorg, ouderenzorg - niet alleen kijken naar protocollen en geld, maar vooral ook naar de basis en er is maar een basis in het mensenleven: dat is de relatie. Daar ruimte voor maken is essentieel. </span></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 11px; min-height: 13px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">© Anneke Vinke </span></div>
<br />
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 11px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">27 september 2014</span></div>
<div>
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><br /></span></div>
Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-40396321764254213982014-04-12T07:58:00.000-07:002018-01-09T08:31:02.460-08:00<br />
<h3>
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Adoptie anno 2020: een wensenlijstje… </span></h3>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 12.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Wat vraagt de toekomst van de adoptieketen? Wat moet er in de nieuwe wet staan? </span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Die nieuwe wet ligt al jaren op de plank en hoewel er veel inhoudelijk werk verricht is met een evaluatie in 2004 een werkconferentie in 2011 is er nog geen nieuwe wet. </span>Tijd dus om te herijken. We leven inmiddels 10 jaar na de evaluatie van de wet. Er verandert veel in het veld. </div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
Fijn was het dat er op 20 maart een werkconferentie georganiseerd door de samenwerkende zes Vergunninghouders was georganiseerd. Een groot deel van het adoptieveld was uitgenodigd, helaas ontbraken sommige organisaties: ik miste de United Adoptees International en Basic Trust, beiden belangrijke spelers in het veld. Persoonlijk vind ik dat jammer want juist in de verbinding schuilt de kracht zo stelde een van de sprekers: <i>alleen ga je sneller, samen kom je verder. </i>Het hele veld verbinden en betrekken is wat mij betreft een must.</div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 12.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">In 2013 bereikten we een historisch laag aantal van 401 kinderen die naar Nederland kwamen, het doet me denken aan de jaren ’90 toen de aantallen rond de 500 schommelden. Deze 400 kinderen komen naar Nederland om hier voorgoed te wonen, bij ouders die zijn voorbereid, gescreend en betrokken. Mensen die door het vuur willen gaan voor hun kind, sensitieve ouders die voor goed verlopende adopties zorgen, meestal - soms ook niet. Vaak is er ook net wat extra steun of zorg nodig. Dat leert onderzoek ons ook. </span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><br /></span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 12.0px;">
De praktijk wijzigt. Daarbij is de verschuiving in leeftijd van de kinderen het eerste dat opvalt: de leeftijd bij aankomst wordt hoger. Er is ook politieke druk om de wettelijke adoptabele leeftijd (nu 6 jaar) te verhogen. Daarnaast worden meer kinderen met een special need, een speciale medische of sociaal emotionele opvoedingsbehoefte, geadopteerd.<b> </b>Plaatsing van meerdere kinderen tegelijk maakt al sinds jaar en dag ongeveer 15% van alle adopties uit - dat aantal lijkt ongeveer stabiel. Wat is er nodig om de kinderen die nu binnenkomen echt een goede toekomst te bieden en wat is er nodig om de ontwikkeling van de geadopteerden die tot op heden binnen zijn gekomen te borgen?</div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 12.0px;">
<br /></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">In de ochtend kwamen drie sprekers aan bod, een volwassen geadopteerde vertelde zijn indrukwekkende ervaringsverhaal, de Vergunnighouders bespraken op duidelijke wijze trends en ontwikkelingen in het veld en de principal legal officer van de Haagse Conferentie vergeleek de uitvoeringspraktijk in enkele van de 93 landen die aangesloten zijn bij het Adoptieverdrag. Shokkend vond ik (weer) dat maar 50% van alle adopties wereldwijd onder het verdrag valt, dat maar de helft van de kinderen wordt beschermd door de (minimale) standaarden van dit kinderbeschermingsverdrag. Dat terwijl we internationaal adoptie scharen onder een civielrechtelijke maatregel met kinderbeschermingssignatuur. Dit geeft te denken.</span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 12.0px;">
<br /></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">In de middag werd er gediscussieerd om zo te kijken hoe we samen een toekomstbestendige adoptieketen kunnen garanderen. Sommigen verzuchtten: could we start again please… wat zou je doen als we helemaal opnieuw konden beginnen met adoptie in Nederland? Dat is een vraag die ik dolgraag aan de Staatssecretaris voor zou leggen: hoe zou U het nu doen als we gewoon de hele keten opnieuw konden inrichten? </span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Wat dient de kinderen die op adoptie wachten het beste? Een vraag die mij ook al jaren puzzelt. Adoptie is een leven lang. Hoe kunnen professionals, politici, beleidsmakers, adoptieouders, geadopteerden, moeders die hun kind afgestaan hebben en adoptie organisaties ervoor zorgen dat adoptie zo goed mogelijk verloopt? Zijn er schakels in de keten die anders kunnen? Wat zou een optimaal adoptieproces zijn? Een uniform proces dat vastgesteld is voor alle organisaties, dat het kind centraal houdt in elke fase van het proces en heel strikt voor ogen houdt wat adoptie beoogt, namelijk het aller allerlaatste middel zijn om kinderen voor wie gezinsopvoeding niet in het geboortegezin plaats kan hebben, toch in een gezin groot te laten worden. </span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 12.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
Ik heb - na ruim 20 jaar in dit veld te werken - wel een wensenlijst , die ik in 2011 al noemde maar nu wat heb ge-update - ik kies de 11 belangrijkste punten eruit: </div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 12.0px;">
<br /></div>
<span class="Apple-style-span" style="font-size: 10px;">1.Faciliteer het recht op adoptiezorg (Overheid - VWS en Gemeenten/VNG).</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: 10px;"><i>Toelichting: </i></span>
<br />
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Beschouw adoptie als een langdurige en blijvende zorgvariant voor kinderen die niet in hun geboortegezin op kunnen groeien, zowel binnen Nederland als daarbuiten, en richt de zorg daaraanovereenkomstig in (doorlopend in de volwassenheid - met aandacht voor cultuur, afstamming, contact met ouders en context) - een verbinding op onderdelen met perspectiefbiedende pleegzorg (opvoedingsvariant) ligt voor de hand en komt voorzichtig van de grond. </span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 12.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">2. Sluit aan bij de aspirant ouders - kies een ontwikkelperspectief (Stichting Adoptie Voorzieningen</span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><i>Toelichting: </i></span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Werk in de voorlichting en voorbereiding vanuit een ontwikkelingsperspectief: als eerste stap de informatie en als tweede een opstapje naar ouderschap. De ouder moet ouder worden en heeft ontwikkelbare competenties voor adoptie-ouderschap nodig. Overweeg de voorlichting daartoe in de tijd te splitsen -een deel voor en een deel na het raadsonderzoek (conform Van Tuyll - plan uit de jaren ’80/’90).</span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 12.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">3. Sluit risico uit en focus op <i>ontwikkelbare </i> competenties (Raad voor de Kinderbescherming)</span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><i>Toelichting:</i></span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Blijf aspirant ouders screenen op risico. Als risico te groot wordt bevonden, kan er niet geadopteerd worden. Wees helder in de inhoudelijke toetsingscriteria. Screen ouders vervolgens op ontwikkelbare competenties, vanuit specifieke SN zorgprofielen van kinderen en ondersteunings- en eigen ontwikkelings (on) mogelijkheden: noem dit het matchingsprofiel van de ouder(s). Adviseer daaraan overeenkomstig.</span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 12.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span></div>
<span class="Apple-style-span" style="font-size: 10px;">4. Maak twee rapportages (Raad voor de Kinderbescherming)</span><br />
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><i>Toelichting:</i></span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Leg de toetsing en beoordeling vast in een rapport dat naar de Centrale Autoriteit gaat en op grond waarvan het advies tot wel of niet verlenen van een beginseltoestemming tot stand komt. </span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Maak een tweede rapport (of inhoudelijke bijlage) met een overzicht van belangrijke informatie - zo mogelijk een matchingsprofiel van de ouders - op grond waarvan de (te ontwikkelen) opvoedingskwaliteiten van aspirant ouders specifiek gematcht kunnen worden aan de opvoedingsvraag van een specifiek kind. </span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 12.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">5. Maak een zorgprofiel per kind (Vergunninghouder)</span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><i>Toelichting:</i></span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Zorg dat er van elk kind een degelijk medisch en psychologisch rapport is dat zich uitspreekt over de opvoedingsvraag van dit kind. </span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Bespreek medische en psychologische rapportage ten behoeve van matching altijd voor het voorstel in een multidisciplinair team bestaand uit kinderarts, psycholoog en maatschappelijk werker, geadopteerde en adoptieouder (een soort van mini adoptiepanel zoals in de UK) en bespreek wat <i>dit </i> kind voor specifieke ontwikkelings en opvoedingsvragen heeft. Leg de bespreking vast en maak een <i>kindspecifiek </i>zorgprofiel.</span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 12.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">6. Match zorgprofiel aan competentieprofiel van ouders (Vergunninghouder)</span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><i>Toelichting:</i></span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Match inhoudelijk op zorgprofiel van het kind versus opvoedings- en zorgcompetenties van het gezin samen met mogelijkheden voor ondersteuning van een specifiek gezin - dit laatste afhankelijk van jeugdzorgregio (denk aan bereikbaarheid van voorzieningen). Laat die matching plaatsvinden in hetzelfde multidisicplinaire team als onder 5. genoemd is.</span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 12.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">7. Screen alle kinderen die binnenkomen medisch en psychologisch (Gemeente/VWS). </span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><i>Toelichting:</i></span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Breid de medische screening na aankomst in Nederland uit met een psychologische screening. Koppel daar naar bevinden een adoptie-zorg plan aan. Laat dit door een centraal diagnostisch centrum met landelijke indicatiebevoegdheid accorderen en door een adoptiewerker coördineren - een ‘adoptiepoli’. Neem dit op in het reguliere zorgstelsel. Borg daarbij de overstap na het 18e levensjaar voor hen die het nodig hebben naar de volwassenzorg.</span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 12.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">8. Borg adoptie-alerte hulpverlening bij gemeenten - en landelijk : (jeugd)zorg (VWS/VNG)</span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><i>Toelichting:</i></span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Herstel het netwerk van Aandachts Functionarissen Adoptie, zorg dat er in elke gemeentelijke regio een AFA is. Betrek hen bij de organisatie van adoptiezorg en zorg voor directe verbinding staat met een landelijke adoptiepoli/expertisecentrum.</span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Ontwikkel een richtlijn hulpverlening bij adoptie en afstand, die gebruik maakt van informatie uit de al verschenen richtlijn gehechtheid en de binnenkort te verschijnen richtlijn Pleegzorg. Stel attachment en trauma focused interventies voor ouders en kind samen centraal (bv. VIPP SD, VIB, DDP, Fasetherapie, Theraplay, Sensorimotorpsychotherapy, EMDR). </span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 12.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">9. Monitor het verloop van adopties en stel elke vijf jaar beleid bij op grond van die monitor (VWS/ V&J/VNG i.s.m. Wetenschap/leerstoel Adoptie en ADOC)</span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><i>Toelichting:</i></span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Zorg voor een consistent en adequaat systeem dat beleidsmatige en inhoudelijke informatie genereert over context en verloop van de adoptie - een ‘centraal adoptieregister’ (conform tweelingregister) is m.i. onontbeerlijk. Overweeg met adoptie-organisaties en geadopteerden of daar andere informatie ook aan gekoppeld moet worden (dossiers, info uit geboorteland, DNA).</span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Houd in het algemeen de cijfers meer systematisch bij, zorg dat er geen gaten in zitten zodat alle relevante beleidsinformatie uit de cijfers gehaald kan worden. Dit vergt mogelijk een nieuwe opzet van het registratiesysteem (hierom verzoek ik al sinds 1994)</span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 12.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">10. Zorg dat alle bij adoptie betrokken organisaties en instanties opereren vanuit state of the art wetenschappelijke inzichten (VWS/ V&J i.s.m. Wetenschap i.c. leerstoel Adoptie en ADOC)</span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><i>Toelichting:</i></span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Onsluit op systematische wijze recente wetenschappelijke inzichten voor geadopteerden, hun ouders en beroepskrachten via nieuwe media - daartoe kan e-learning worden uitgebouwd bv. aan de hand van de reference data base van het adoptie driehoek onderzoeks centrum (ADOC) - te denken valt aan Webinars, digitale kennisdossiers voor ouders, kinderen, professionals etc. Zorg ervoor dat de professionele scholing geaccrediteerd is en dus telt voor herregistraties. Verbind dit met pleegzorg om zo een grotere groep te kunnen laten profiteren van de kennis. </span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<br /></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
11, Faciliteer zoektochten en rootsreizen (Vergunninghouders, VWS, BuZa)</div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><i>Toelichting:</i></span></div>
<div style="font-family: verdana; font-size: 10px; font-stretch: normal; font-variant-caps: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Niet alle geadopteerden willen informatie of op rootsreis, maar voor hen die dat wel willen, ligt er een taak bij de overheid om dit te faciliteren. Kijk of er fondsen zijn of gemaakt kunnen worden voor die geadopteerden die informatie willen zoeken of hun land willen bezoeken maar er geen financiële middelen voor hebben. </span></div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><br /></span></div>
<div style="font-style: normal; font-weight: normal;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">12. Handhaaf het subsidiariteitsprincipe- ondersteun geboorteouders, voorkom adoptie zoveel mogelijk </span></div>
<div style="font-weight: normal;">
<span style="letter-spacing: 0px;"><i>Toelichting</i></span></div>
Hulp aan moeders, gezinnen die zo knel zitten dat ze niet (nog) een kindje kunnen opvoeden moet voorop staan. Adoptie voorkomen zou het devies moeten zijn. Als dat om welke reden (gezondheid bv.) niet gaat of als kinderbescherming ingrijpt en een kind niet bij ouders op kan groeien is er de morele plicht om een ander gezin te zoeken die het kind goed en continue zullen opvoeden.</div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 12.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">En dan… hoe financieren we dit alles? Dat is - zeker in tijden van recessie - een puzzel. Een deel zal uit algemene overheidsgelden kunnen komen, immers het deelnemen aan internationale verdragen betekent ook dat uitvoering geborgd moet zijn. Een ander deel kan uit het veld komen en mogelijk is er een derde deel dat uit gelden van organisaties die zorg leveren kan komen want adequate adoptie-zorg kost wel geld maar levert ook veel op, zeker op de lange termijn. Bij het faciliteren van adoptie hoort ook het adequaat vormgeven van proces, sturen op inhoud, vanuit wetenschap en gebruik maken van kennis en ervaring van iedereen die bij adoptie betrokken is, ervaringsdeskundigen, beleidsmakers, hulpverleners, professionals, wetenschappers - alleen door in dialoog te blijven en elkaar aan te vullen kunnen we een keten vormgeven die echt aansluit bij wat geadopteerden en hun gezinnen nodig hebben. </span></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 12.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 12.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 10.0px Verdana; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: right;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><i>© Anneke Vinke, 2011 /2014</i></span></div>
<div>
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><i><br /></i></span></div>
Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-48700584410186199952014-02-19T03:55:00.002-08:002014-02-19T03:55:32.923-08:00The day after <br />
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Iedereen kent the day after - de dag nadat er iets in je leven of in de wereld voorgoed veranderde. Vandaag is het the day after - the day after de nieuwe jeugdwet. Boosheid, verdriet, ongeloof alles is langs gekomen zoals dat hoort bij grote life-events. Toch is het gebeurd. De Senaat heeft in meerderheid gekozen voor vorm en schuift de inhoud naar de zijlijn. Het is niet meer te veranderen. We moeten er mee verder. Ook de tegenstanders zoals ik.</span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">The day after is ook de dag van de kansen en herbezinning. Hoe moet het dan verder? </span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">De VNG staat te trappelen en zet de schouders eronder met allerlei bijeenkomsten in de VNG academie - bijeenkomsten voor bestuurders, professionals. In mijn mailbox vind ik uitnodigingen om contracten te sluiten met gemeentelijke regio’s (mind you ook met regio’s buiten mijn eigen regio!). Hoe gaat dit verder? Ik weet het niet. In mijn praktijk neem ik een stap per keer en blijf doen wat ik altijd al deed: contractvrije zorg verlenen gericht op gehechtheid en verwerking van trauma aan een van de meest complexe doelgroepen die ik ken, geadopteerden en jeugdigen in pleeggezinnen en hun ouders. </span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Wat zijn de lessen uit het verleden vroeg iemand mij toen ik cynisch opmerkte dat deze transitie werkelijk woordelijk dezelfde basis heeft als die in de jaren negentig. Sterker nog ik vermoed dat ik de sheets van een presentatie over BJZ 1998 die ik hield voor toenmalig Staatsecretaris Kalsbeek en haar delegatie - toen op werkbezoek bij BJZ Utrecht- nog wel ergens kan opdiepen... .. hun inhoud verschilt echt amper van die van de transitie nu. Wat is er geleerd? Het antwoord van de bestuurders blijft uit.</span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><br /></span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Voor mij is de grootste les dat we ECHT moeten durven samenwerken, professionals, beleidsmakers en cliënten, los van kaders. Als dat lukt kan de transitie slagen. Als dat lukt kunnen cliënten in hun kracht gezet worden en hun weg vinden. Als dat niet lukt is de ramp niet te overzien, dan kunnen we alle vormen van volwassenopvang en hulp (psychiatrie, daklozenopvang, WW, gevangenis) maar beter groots neerzetten want daar komt dan nog meer behoefte aan: niet optimaal geïnvesteerd in de jeugd betekent dat de maatschappij de rekening later (en hoger!) betaalt. Overigens wassen ook dan bestuurders hun handen in onschuld want dan heeft de jeugdzorg het ook weer gedaan… Ik hoop vurig dat mijn cynisme onjuist blijkt. Het risico is groot. De Senaat heeft het risico beoordeeld als acceptabel. Nu gaan we verder.</span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Hoe gaan we verder, met wat we geleerd hebben en met de (lovenswaardige) transitiedoelstellingen in ons achterhoofd? Welke geleerde lessen mogen we niet vergeten? Ik denk dat het volgende voorop moet staan: </span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<ul>
<li style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;"><span style="letter-spacing: 0.0px;">Zet nu eens eerst de inhoud neer: vanwege de tijd moeten we leentjebuur spelen bij de UK maar dat kan ook. Daar is inhoud goed op orde. Kies ervoor om LANDELIJK het Framework for the assessment of children in need and their families leidend te laten zijn. Kies dit als landelijk kader. Ga dan locaal de vorm bepalen.</span></li>
<li style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;"><span style="letter-spacing: 0.0px;">Laat cliënten zoveel mogelijk de regie houden en meedenken over vorm en inhoud. Denk daarbij eens aan het opzetten van beoordelingspanels, child hearings etc. zoals in de UK waar professionals en cliënten tezamen de meest ingewikkelde casuïstiek beoordelen en het kind zelf gehoord wordt.</span></li>
<li style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;"><span style="letter-spacing: 0.0px;">Laat privacygevoelige info alleen toegankelijk zijn voor hen die beroepsmatig een beroepsgeheim hebben (BIG registratie en/of registratie bij beroepsvereniging die dit borgt)</span></li>
<li style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;"><span style="letter-spacing: 0.0px;">Ga nooit op de stoel van de professional zitten tenzij je zelf ook hun opleiding en ervaring hebt: honoreer het feit dat de jeugd (GGZ) professional een veelal academische opleiding aangevuld met postacademisch onderwijs van jaren achter de kiezen heeft en denk niet dat je dat met een paar dagen cursus kan inhalen. Kies ervoor als gemeente voor de vorm en beleid te gaan en laat de inhoud door de professionals borgen. Honoreer elkaars expertise: werk echt samen.</span></li>
<li style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;"><span style="letter-spacing: 0.0px;">Zet een goede toegang/ start van het traject op waarbij ofwel een panel dan wel een multi disciplinair diagnostisch onderzoek door de hoogst opgeleiden de start van het traject vormt - zo voorkom je dat te lichte hulp klachten laat verankeren (en dus duurder uit is op den duur)</span></li>
<li style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;"><span style="letter-spacing: 0.0px;">Borg de transitie naar de volwassenenzorg voor hen die dit nodig hebben. </span></li>
<li style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;"><span style="letter-spacing: 0.0px;">Voor de financiering: kijk eens naar de Cost Calculator van Loughborough University.</span></li>
<li style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;"><span style="letter-spacing: 0.0px;">Houd ruimte om buitenregionaal te gaan behandelen of te laten behandelen voor hen die bijzondere expertise nodig hebben (geadopteerden bijvoorbeeld)</span></li>
</ul>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">De day after laat het veld met enorme vraagstukken zitten - het is naïef te denken dat deze transitie zonder meer beter zal lopen dan die in de jaren ’90. Zeker omdat niemand van de bestuurders die ik sprak mij antwoord kon geven op de vraag: wat heeft u geleerd van de vorige transitie….Het is nog niet te laat om terug te kijken, maar er moet ook nu gehandeld worden. </span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><br /></span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Laten we dan echt luisteren naar elkaar, elkaars expertise honoreren, professionals samen met cliënten voor inhoud, gemeente voor vorm. Heb lef om de inhoud de vorm te laten bepalen. Daarvoor is het hopelijk nog niet te laat. Dat is de kans van de day after.</span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Anneke Vinke</span></div>
<div>
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><br /></span></div>
Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-58265765993553385462014-01-12T09:03:00.000-08:002014-01-12T09:22:40.236-08:00Wie heeft lef genoeg om de transitie jeugdzorg te keren? <span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; letter-spacing: 0.0px;">Jeugdzorg werkt niet. De jeugdzorg moet efficiënter. Bovendien moet onnodige etikettering vermeden worden, overmedicalisering ophouden en moeten gezinnen hun kinderen zelf weer gaan opvoeden. Als dat niet gaat dan is het zaak dat men gebruik maakt van het eigen netwerk, de buurt, de familie, de vrienden. Zo’n beweging kan alleen maar gefaciliteerd worden door de gemeente: zij staat immers het dichtst bij de burger, kent de structuren op de hoek en kan snel inspringen. </span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; letter-spacing: 0.0px;">Wat een mooi beeld. Prachtig bedacht vanachter het bureau, de ivoren toren van de ambtenarij, politici die geld willen besparen en denken dat ze na het lezen van een enkele nota, een veldbezoekje of ronde tafelgesprek weten hoe jeugdzorg werkt. Aangevuld en ondersteund met de rekenmodellen in Excell of wat dies meer zij. Creatief omgaan met cijfers, schuiven met poppetjes en kijk het past. De transitieplannen zijn een feit. De vragen en zorgen van het veld ook. </span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; letter-spacing: 0.0px;">Ik zou zo graag de gemeenten willen vragen of ze denken dat ze dit echt kunnen? Los van het je gevleid voelen, kansen zien, mogelijkheden. Wees eerlijk. Los van de wens. Los van de macht. Soms wensen mensen dat ze iets zouden kunnen, maar <i>kan </i>dat dan ook? <i>In der Beschränkung zeigt sich der Meister</i> zeggen ze in ons buurland. Hoeveel zelfreflectie durven gemeenten te hebben? Zonder enige schroom durven toegeven dat een toebedeelde taak niet tot je expertise veld behoort dat vraagt lef. Wie heeft zoveel lef in Nederland? De VNG?</span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; letter-spacing: 0.0px;">Daarbij bekruipt me een déjà-vu: nu we allemaal wat langer meelopen, herkennen we ook eerder de bewegingen die in het verleden al gemaakt zijn. Zagen we niet dezelfde argumenten bij de transitie naar BJZ? De verschuiving van centraal naar provinciaal? Een loket, hulp dichtbij huis, een regisseur, lokale aanbieders… wat is er dan zo vernieuwend wanneer de jeugdzorg naar de gemeenten gaat? Verdere versnippering, ongelijkheid, onduidelijkheid lijkt de boventoon te voeren en wordt onder de mantel van ‘gemeentelijke autonomie’ afgedekt: 41 jeugdzorgregio’s die elk het wiel gaan uitvinden. Elke regio eigen keuzes, elke regio een eigen (lees: ander) zorgaanbod.... Er lijkt weinig sprake van historisch besef ten aanzien van wat we geleerd kunnen hebben van de transitie in de jaren negentig… Durven gemeenten dit te zien? Te leren van het verleden? De fouten te (h)erkennen? Hebben zij zoveel historisch besef? Hebben zij zoveel lef? </span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; letter-spacing: 0.0px;">Ik zou zo graag de politiek, specifiek de Eerste Kamer, uitdagen om ‘out of the box’ te denken en het veld terug te geven aan de jeugdzorg en jeugd-ggz professionals. </span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; letter-spacing: 0.0px;">Dat de gemeente een deel van de regiefunctie op zich neemt, is op zich een goed idee <i>mits</i> dit echt door het belang van het kind gestuurd wordt. Wat ontbreekt is een inhoudelijk psychologisch-pedagogisch kader. Goede zorg voor jeugd VEREIST een landelijk inhoudelijk gefundeerd kader, met uitvoering door lage overheden. Een kader dat gemaakt en bewaakt wordt door inhoudelijk deskundigen: wetenschappers, ervaren therapeuten, hun beroepsverenigingen en ervaringsdeskundigen (cliënten) en hun organisaties. Dat vraagt ook lef van politici: lef om de plannen te kantelen en gemeenten te dwingen de inhoud van jeugdzorg leidend te laten zijn. </span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; letter-spacing: 0.0px;">Stappen we even over het kanaal, dan zien we dat in Engeland, Wales en Schotland <i>wel</i> gekozen is voor een dergelijk model waarbinnen zowel professionals als ervaringsdeskundigen een rol spelen en GGZ <i>samen </i> met jeugdzorg in brede zin verantwoordelijk zijn. De professional leidt, de landelijke overheid biedt het kader, de locale overheid faciliteert. Is dat systeem perfect: nee - helaas niet - maar het is in elk geval een systeem dat ontworpen is vanuit het belang van het kind (en diens gezin) en niet vanuit het (eigen) belang van bestuurders, of organisaties. Een systeem waar ‘elk kind en elk gezin telt' en waarbij elke dienst en elk aanbod gekeken wordt of dit wel kind-en gezinsgericht is. De autonomie van de client centraal en niet die van de gemeente <i>met </i> daarbij een verplichtende structuur vanuit de overheid - een wetenschappelijk verantwoord kader waarbij Evidence Base, Practice Base <i>en</i> Value Base hand in hand gaan zodat daadwerkelijk goed hulp verleend kan worden: bewezen effectief, gefundeerd in recent onderzoek en ethisch/moreel verantwoord. Voor zo’n stelsel loop ik zeker warm: inhoud centraal. Laten we nu de koers wijzigen, nu het nog kan Het vraagt om lef van alle betrokken om de transitie NU te wijzigen naar een inhoudelijk stevig systeem dat echt het kind en diens gezin centraal stelt. Wie durft? </span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; letter-spacing: 0.0px;">© Anneke Vinke </span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; letter-spacing: 0.0px;">Januari 2014</span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: center;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; letter-spacing: 0.0px;"><i>"there can be no keener revelation of a society's soul than the way it treats its children” Nelson Mandela</i></span></div>
<div>
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><i><br /></i></span></div>
Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3419199709245814316.post-13525741250378003162013-11-13T12:31:00.001-08:002014-11-11T00:54:44.514-08:00Sinterklaas<br />
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><b>Sinterklaas </b></span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Laat ik ermee beginnen dat ik een enorme fan van Sinterklaas ben: ik houd van dit feest met gedichten, surprises, (zelfgemaakte) geschenken die we bij ons thuis uitpakken rond het haardvuur. De weken eraanvoorafgaand is er veel voorpret met het Sinterklaasjournaal, liedjes, schoenen zetten, lootjes trekken, geheimpjes voor elkaar en wat dies meer zij. Genieten! Ook nu onze kinderen al groter zijn, eentje niet meer thuis woont, blijft het een belangrijk gezinsfeest.</span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Toch is Sinterklaas dikwijls beladen. In mijn praktijk zie ik kinderen die niet meer slapen, die uit hun ritme raken, de spanning (bijna) niet meer aankunnen. Wat leuk kan zijn, wordt ingewikkeld. Zeker voor kinderen die vaak al wat minder zeker in het leven staan, voor wie vertrouwen in de wereld en ouders niet vanzelfsprekend is, kan de spanning hoog oplopen. Dat geldt voor een deel van de geadopteerde kinderen in mijn praktijk. </span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">De oplossing hiervoor kan simpel zijn: vertel het kind dat het een spel is. Een heel groot spel want heel Nederland doet mee. Een spel waarin we doen alsof. Kinderen snappen dat als geen ander. Doen alsof spel zit in hun systemen, ze doen niet anders. Door het te presenteren als een spel, hoef je nooit het geheim eraf te halen, hoef je nooit een kind te vertellen dat je het voorgelogen hebt. Ik hoor u bijna denken: maar dan is de lol eraf… welke lol? Het kind, zeker het jonge kind, is nog zo magisch in het hier en nu denkend dat het Sint toch wel als waar ziet, ook al weet het dat het een spel is. Het oudere kind vindt het maar wat leuk om het spel te spelen, samen met jou, het spel van geven, delen en verrassen. Ontwikkelingspsychologisch en pedagogisch gezien kan ik niet echt een reden bedenken die ervoor pleit om het Sinterklaas geheim in stand te houden. Daarentegen kan het spel spelen leuk zijn, voor jong en oud. </span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"><br /></span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Een voorbeeld hoe dit in de praktijk kan, is te vinden in de school van onze kinderen. </span>Op de Werkplaats Kindergemeenschap, de Kees Boeke school in Bilthoven, houdt men het bestaan van de Sint in het midden. Geven, delen en gezamenlijkheid staan centraal. Alle groepen trekken lootjes, maken zelf cadeautjes, surprises en gedichten. Het begint al bij de jongste kinderen. Vanaf de jongste kleuters trekken de kinderen onderling lootjes en maken cadeautjes voor elkaar - vol in het zicht werken ze aan zelfgemaakte schilderijtjes, mokken of spelletjes die daarna worden ingepakt en op 5 december uitgepakt. Hoewel de kinderen zien en weten wat er gemaakt is, blijft er een groot verrassingselement! Daarnaast is er een traditie met een toneelspel waar medewerkers van school zich voor de kleutergroep omkleden tot Sint en Piet: vanaf het moment dat zij verkleed zijn <i>worden </i>zij Sint en Piet. Het geheim blijkt niet nodig om kinderen in Sint te laten geloven. Het geheim kan er echter wel voor zorgen dat de spanning groot wordt, te groot wordt voor sommige kinderen. Juist voor hen kan het helpend zijn om te vertellen van het spel. </div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Door als ouder zeggen: het is een spel, een heel groot spel dat we <i>samen</i> spelen, kan een kind zich veilig blijven voelen. Zeker voor geadopteerde kinderen kan dat extra belangrijk zijn: het vertrouwen tussen ouder en kind is voorzichtig opgebouwd. Dit vertrouwen mag niet onbedoeld beschadigd worden. Het Sinterklaasfeest als spel presenteren <i>kan </i>een manier zijn om een vertrouwensbreuk te voorkomen <b>en</b> de spanning laag te houden. Een goede traditie die nog decennia mee kan, doorgegeven kan worden, maar dan niet als geheim maar in openheid, als spelvorm, voor jong en oud(er)! </span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<br /></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;">Op naar 5 december - wat mij betreft kan het spel beginnen!</span></div>
<div style="font: 12.0px Helvetica; margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; min-height: 14.0px;">
<span style="letter-spacing: 0.0px;"></span><br /></div>
Adoptiepraktijkhttp://www.blogger.com/profile/16285520600552815130noreply@blogger.com1